"Haringhuwelijk" houdt al 60 jaar stand
Als jonge visserman zette Arie Vonk, zoals veel Texelaars, in de wintermaanden koers naar de zuidelijke Noordzee, om daar op haring te vissen. "Die brachten we in Breskens aan land." Daar kreeg de visser uit Oost verkering met een "Zeeuws meisje".
Het diamanten huwelijk van dit bijzondere paar dat elkaar woensdag precies zestig jaar geleden het jawoord gaf herinnert aan de bijzondere historische band tussen Texel en Breskens. Arie: "In de periode van november tot en met februari visten we in de zuidelijke Noordzee op haring. In span, met twee kotters naast elkaar, het net tussen ons in. De haring die werd gevangen, werd aangeland in Breskens. Een paar keer in de week losten we in de haven daar onze vangst."
Arie groeide op op Oost. "We hadden toen geen internet, appten niet, geen stromend water, geen centrale verwarming en er was één telefoon in het buurtschap. Maar als kind hadden we een prachtige tijd. Altijd aan het spelen. Vuurtje stoken en eieren rapen."
Het werd visserman. "We kwamen overal, van Esbjerg tot het Kanaal. 's zomers op tong, 's winters op haring." Dat je als visser in dit drukke deel van de Noordzee niet alleen bent, ondervonden ze op de TX24 waarop Arie destijds voer in 1957. "We werden overvaren door een onderzeeër." Wonderwel overleefden alle opvarenden dit hachelijke avontuur.
Breskens lag een eind uit de buurt. "Over land was je destijds van Texel naar Breskens wel een dag onderweg. Heel wat Texelse vissers huurden daarom in de winter in Breskens een gemeubileerde woning en verbleven daar in de wintermaanden met hun gezin. De kinderen gingen daar dan naar school."
Arie en Annie Vonk komen tot zo'n 20 tot 21 Texelse gezinnen. Zo ook de familie Vonk. Als kruideniersdochter kwam Annie bij deze Texelaars aan de deur, om boodschappen rond te brengen. Arie: "Mijn vader maakte zich er eens wat zorgen over dat ik nog niet getrouwd was." Toen Annie op zijn ziekbed kort voor zijn overlijden eens wat spullen bij hem bracht, zei hij toen ze weer weg was: "Dat zou een goeie vrouw voor Arie zijn."
Een opmerking waarover Arie, noch Annie toen had gehoord. Wel haalde Arie op zijn tijd een pakje shag in de kruidenierswinkel. Het ontging Arie niet dat achter de toonbank een aantrekkelijk meisje stond. Met wie hij na verloop van tijd verkering kreeg. Inderdaad, hetzelfde meisje van wie zijn vader zo onder de indruk was. "Hij heeft het niet meer meegemaakt dat we trouwden. Maar achteraf kun je stellen dat hij toen, zonder dat we het wisten, zijn toestemming al heeft gegeven."
De verkering hield ook na de haringvisserij in februari stand. Arie stapte op zaterdag op de motorfiets en reed zo naar zijn geliefde in Breskens. "Snelwegen had je nog niet, binnendoor was het een hele rit en weer terug. En zij kwam naar Texel, na verloop van tijd blijvend. Toen ze trouwden hadden ze nog niet direct een huis. "Op zaterdag ging ik op huizenjacht. Eerst hebben we nog tien weken bij mijn broer ingewoond. Toen konden we in zo'n houtrijke woning aan de Mulderstraat en later in de Kotterstraat." Ze kregen twee kinderen en hebben nu zeven kleinkinderen.
Annie: "Wij hebben wat ze een 'haringhuwelijk' noemden'. We zijn niet de enige", noemt ze nog drie Texelaars op die trouwden met iemand uit Breskens." Annie aardde hier goed . "Mijn tweelingzus kwam hier ook wonen en Arie had een grote familie."