Eerste lichting Texelse H.B.S. houdt reünie
"Het is echter voor kinderen van 12 jaar bezwaarlijk reeds dagelijks naar Den Helder te moeten trekken, vooral door de slechte invloed die de bootreis uitoefent... ...daarom is het gewenst, dat wij hier een H.B.S. krijgen. Dat is voor Texel veel belangrijker dan uitbreiding van de ulo."
Was getekend, Texelse Courant 6 april 1955 en zo geschiedde. De Hogereburgerschool startte in 1956 op de bovenverdieping van de Jac. P. Thijsseschool en in het schooljaar '60/ '61 waren er de eerste eindexamens. Voor die klassen is er nu een reünie en wel op 5 oktober.
"Waarom nu? We bleven met elkaar in contact en vonden het, gezien onze leeftijden, gewoon een goed moment. Als we het nu niet doen, komt het er misschien niet van. In totaal hebben al 32 mensen aangegeven te komen. Onder hen twee leraren, meneer Hennephof (84) en Feitsma (83)", vertelt Maartje van Groningen, één van de initiatiefnemers. "Dat was aan het begin behelpen hoor. De ruimte die we hadden was bovenin de aula. De wanden van de verschillende lokalen waren gemaakt van board. Het was erg gehorig. Je kon de docenten in andere lokalen letterlijk horen en verstaan. Het werd ook wel de kartonnen HBS genoemd, vanwege die dunne wandjes", vulde mede-initiatiefneemster Ada de Wolf aan.
Lang bleven de leerlingen overigens niet in de Thijsseschool. Op 12 maart 1957 opende toenmalig minister Cals de Texelse Rijks H.B.S. aan het begin van de toenmalige Hoornderweg, waar nu, zo ongeveer, het notariskantoor staat, tegenover de Kompasschool (de school aan de Molenstraat die onlangs werd gesloopt). De dames kijken met veel plezier op hun middelbare school terug. "Het was vrij elitair herinner ik me. Ze wilden je echt cultuur bijbrengen, maar daarom gingen we ook overal naartoe. Geweldig. We bezochten bijvoorbeeld fabrieken en in het examenjaar gingen we op werkweek naar Parijs. Geweldig. Dat deden andere scholen nog niet", herinnert Ada zich.
Voor veel van de leerlingen die 5 oktober aanwezig zijn, wordt het niet alleen een weerzien met elkaar, maar ook een weerzien met Texel. "Velen zijn van het eiland vertrokken. Een stuk of tien wonen nog op het eiland. Wie weet zijn er ook mensen die zich nog niet hebben opgegeven, maar wel in die klas zaten. Hopelijk laten ze alsnog wat horen. Helaas zijn er ook twintig van de in totaal 59 oud-leerlingen overleden. Dat gegeven is ook wel een extra motivatie geweest om het nu te doen", vertelt Ada. De dames hebben de organisatie van de reünie opgepakt samen met oud-leerlingen Gerrit Duinker en Kees de Koning. Ada is de enige van de vier die nog op Texel woont. "We hebben er enorm veel zin in en ook de reacties op ons initiatief zijn hartverwarmend. "De reünie moet vooral een feest worden van herinnering en herkenning. We hebben niet een enorm strak, tijdsgebonden programma. Naast ruimte om bij te kletsen, is Gerrit druk bezig met een fototentoonstelling, zal Ada voorlezen uit haar dagboek dat ze in die dagen bijhield en zullen ook de beide oud-leraren een 'vakinhoudelijke' bijdrage leveren, vertelt Maartje.
