Anders bekeken...
De "Nieuwe weg"...
Ik ben blij dat de werkzaamheden vorderen aan de nieuwe weg onder de dijk. De IJsdijk. Ook achter de diek is de metamorfose bijna ten einde. Een mooie trap voor de bezoekers van "Dijkmanshuizen" siert het geheel. Vele mensen kunnen weer lekker fietsen met aan hun ene zijde de schapen en aan de andere zijde de zee.
Het is nog niet zolang geleden dat de Schilderweg veranderde van een zandweg naar een geasfalteerde, brede route naar het havendorp Oudeschild. Mijn vader bleef de weg nog heel lang "de Nieuwe weg" noemen. Ik citeer dr. Jac P. Thijsse: "Door het Schilderend verlaten wij het dorp langs de nieuwe zeevaartschool en nemen we niet den Nieuwen weg maar den Ouden weg tegen de Hoogen Berg op langs Panorama..." Het is leuk om in het boek uit 1927 te lezen met zijn mooie geschilderde plaatjes van Wenckebach. Volgende week is het Monumentendag en staan de tuunwallen centraal... Tuun betekent in dit geval geen tuin, maar erfafscheiding.
Waar Schotland, Engeland en Ierland de stenen uit de IJstijd opstapelden aan de kant van hun erf, zo maakten wij de karakteristieke tuunwallen. Opgestapelde plaggen vaak begroeid met de karakteristieke blauwe klokjes en Engels gras. Texel had omstreeks 1900 40.000 schapen, tegenwoordig staat de teller op 15.000.
"In de nacht van zondag op maandag komt het hele eiland in beweging, in den vroege morgen trippelen op alle wegen kudden van lammeren en schapen... en 's nachts weergalmt het hele eiland van weeklagen der schapen die van hun kinderen zijn beroofd". Volgens mij is er afgelopen maandag ook weer aardig handel gedaan en staan wij met de "Tesselaars" goed op de kaart. Een aantal jaren geleden had ik een boerin uit een oud geslacht van schapentelers in de zorg. Ze keek naar de bouw, de kop en de gedrongenheid en vond het leuk om erover te vertellen. De interesse in de rest van de wereld was minimaal, maar als de boerenhulp naar haar skeepen kwam kieke kwam ze overeind en ontging haar niet veel.
Hopelijk blijven de oude waarden nog lang van kracht op ons eiland en is de "Nieuwe weg" die ingeslagen wordt doordrongen van het feit dat je goede dingen moet koesteren. Alleen als we zelf deelnemen als mens aan onze leefomgeving zal die liefde blijven bestaan. Het kleinschalig historisch medegebruik werd op 8-2-2002 aangenomen door Denemarken, Duitsland en Nederland, maar ik heb het idee dat niet alle instanties op hoger niveau ernaar leven…..
Hopelijk blijven oude waarden van kracht voor ons eiland
Jozien