Woelmuis

Frans

Ooit was ik te gast in de Karseboom. Frans bespeelt het accordeon, en Lies zingt daarbij, zoals zo vaak. Er is een korte pauze, en daarin vraagt een wat morsig uitziende Amsterdammer, net wat te bars: "Geef mijn dat ding eens even." Frans trekt de wenkbrauwen op, maar draagt zijn instrument toch minzaam over. De vreemde gast doet het ding om en speelt vervolgens een half uur lang de sterren van de hemel. De hele kroeg wordt er stil van. Eindelijk houdt hij op. Dan gebeurt het. Frans neemt zijn pet af en zegt plechtig: "Daar neem ik mijn pet voor af." Frans was een man met stijl. Van de Stenenplaats tot de Zwaan, van de stranden bij De Koog tot in de Utrechtse Uithof hangt nu de blues, en die zal daar nog wel even zwaar blijven hangen. Het is een eerbetoon aan één van de mooiste Texelaars die ik ooit heb mogen ontmoeten.

Woelmuis