Normandië
De bevrijding van Europa, nu 75 jaar geleden, begon met de landing van de geallieerde troepen op de stranden van Normandië. Op heel ander gebied heeft deze Franse regio ook het nodige te bieden. Volgens de ANWB-reisgidsen is dit het land van de drie C's: Cider, Calvados en Camembert. Deze laatste is lekker op een toastje bij een lekker glas wijn bijvoorbeeld, maar van kaas maken heb ik niet zo veel kaas gegeten, dus zal ik het hier verder niet over hebben.
Van Cider en Calvados heb ik meer verstand. Deze dranken lijken op het eerste gezicht niet zo heel veel met elkaar te maken te hebben, maar dat is bedrog. Beide worden van appeltjes gemaakt die hier in overvloed groeien.
Zowel voor Cider als Calvados worden de appels geperst en laat men het sap vergisten. Tijdens dit proces ontstaat alcohol en koolzuurgas.
Bij de productie van Cider, Cidre op zijn Frans, laat men het sap in grote tanks vergisten waarbij men het koolzuurgas dat tijdens dit proces ontstaat niet laat ontsnappen, waardoor het in de drank opgenomen wordt. Cider bevat dus natuurlijk koolzuur. Hierdoor ontstaat er bij het inschenken bovenop een mousselaagje en blijft de drank parelen in het glas. Cider wordt in diverse smaaktypen op de markt gebracht. De bekendste zijn Brut, de droge variant en Doux voor de zoete. Dat ik het over drank heb en niet over wijn is terug te voeren op het feit dat wijn uitsluitend wijn mag heten als het gemaakt is van het vergiste sap van druiven zonder toevoegingen van, al dan niet natuurlijke, smaakstoffen. De drank is vrij donkergeel van kleur en neigt zelfs een beetje naar amber. Door het lage alcoholgehalte, 4,5% voor de droge variant en nog minder voor de zoete, is het een uitstekende dorstlesser.
Dan nu Calvados. Het is, naast de naam van één van de vijf departementen waaruit de regio Normandië bestaat, de benaming van de gedistilleerde drank uit dit gebied. De drank is van een geheel ander kaliber dan de eerder genoemde Cider. Het laat zich het best vergelijken met Cognac, niet gemaakt van druiven maar van appels, soms gecombineerd met peren.
Na vergisting wordt het sap afgestookt in grote distilleerketels, zoals die ook in het Cognacgebied gebruikt worden, de zogeheten Alambic Charentais. In deze ketels stookt men de drank in twee fasen naar de gewenste sterkte van 70%. Deze methode van distilleren levert Calvados van de hoogste kwaliteit op. Naast deze ambachtelijke distilleertoestellen worden ook wel distilleerkolommen gebruikt waarmee men de drank in één, industrieel, proces tot de gewenste sterkte, van wederom 70%, afstookt.
Nu het distillaat gereed is wordt het in, vaak heel oude, eikenhouten fusten gedaan, waarna het rijpingsproces, de lagering, begint. Dit proces kan vele, vele jaren duren voor de betere Calvados. Naarmate de drank langer gelagerd wordt veranderen de smaak en kleur. De drank wordt milder en voller van smaak en de kleur donkerder. Calvados is altijd een samenstelling van meerdere fusten die samengevoegd worden, de "mariage". Dit om smaak en kwaliteit constant te houden. Tijdens dit proces wordt de drank terug gebracht tot consumptie sterkte. Nu is de Calvados klaar om gebotteld te worden en gereed voor verkoop.