Francine Giskes vertelt in Elsevier over Rekenkamer, zichzelf en Texel
Francine Giskes, eerst Kamerlid voor D66, later burgemeester van Texel en nu lid van de Algemene Rekenkamer, ziet in Den Haag teveel ingewikkelde wetten en regels. In een interview in Elsevier vertelt ze daarover en over Texel.
Als lid van de Algemene Rekenkamer controleert ze onder meer de Belastingdienst. Daar gaat nogal wat mis, zo blijkt uit de rapportage. Kan ze vertellen wat daar nu eigenlijk aan de hand is? Ze stipt in Elsevier drie kernproblemen aan: "Eén: de ICT is sterk verouderd. Twee: de operhoofden wisten niet wat er speelde, want de organisatie had zich losgezongen van het ministerie van Financiën. Door de signalen van de Rekenkamer is dat de laatste tijd verbeterd - dat erkennen ze ook met zoveel woorden. (...) Het derde probleem is dat de Belastingdienst in 2005 een wezensvreemde taak kreeg: het uitkeren van toelages. En dat moest op stel en sprong. De dienst moest de zorgtoeslag gaan uitbetalen. Toen werd gezegd dat meteen ook de huurtoeslag erbij kon, en later ook de kinderopvangtoeslag en het kindgebonden budget."
"Intussen wijzigt de Tweede Kamer ook steeds de belasting- en toeslagwetten. Het is toch al ingewikkelde regelgeving door het onderscheid tussen allerlei groepen, met uitzondering van afwijkingen. Het parlement heeft er een handje van dat het iedereen recht wil doen."
"Bij elke regeling valt er wel een groep buiten de boot. De Kamer treft dan een speciale voorziening. Hoe fijnmazig wil je het regelen en wat verlies je daar weer mee? Die vraag zou de kamer zich moeten stellen. Dat gebeurt niet genoeg en dus bijt de Kamer in haar eigen staart."
Over zichzelf zegt Giskes: "Misschien ben ik tegendraads. Als kind had ik een boek over een jongetje dat 's zomers nooit in zee gaat en 's winters wil zwemmen. Dat is mijn rode draad, vrees ik. Denk ik."
68 is ze inmiddels. Waarom werkt ze zó lang door? Elsevier: Ze noemt zichzelf verdediger van de overheid. Op z'n Engels: Civil Servant: dienaar van de burger. "Dat vind ik mooi."
Door de week verblijft ze in Den Haag, in het weekend op Texel. "Ik ben dol op de zee. Op het eiland ontmoet ik echte mensen in de echte wereld. Texel is een prettige, open samenleving. Niet zo eenzijdig als Den Haag, waar je nooit iemand treft die zijn geld verdient met schapen houden en kaas maken. (...) Iedereen weet elkaar te vinden."
Over haar uitzicht vanuit haar huis. "Ik kijk uit over de weilanden en zie de prachige luchten. Dat verruimt het denken."