Tropische drijfzaden op Texel gevonden
Sytske Dijksen deed weer eens eens bijzondere vondst. Tussen paal 12 en vijftien vond ze vorige week drie zeeharten. Dit zijn drijvende zaden uit tropisch Zuid- of Midden-Amerika. Daarnaast vond de inwoonster van Den Hoorn een stuk van een palmtak en meerdere rugschilden van de gedoornde zeekat, een inktvissoort met een zuidelijke verspreiding. De stevige westenwind na een warme periode met een zuidelijke stroming is een mogelijke verklaring voor deze tropische vondsten.
De vondst van drie zeeharten tegelijk is uitzonderlijk. Tot nu toe zijn in heel Nederland hooguit twintig vondsten bekend. De plant die bij dit drijfzaad hoort is een liaanvormig lid van de bonenfamilie met tot twee meter lange peulen, die tot twintig meter hoog in bomen kan klimmen. De zaden drijven in zeewater, en daardoor maken ze soms lange zeereizen. Ze worden ook wel door mensen aangevoerd en verkocht als "lucky beans", maar in dit geval is een natuurlijke aanvoer over de Atlantische Oceaan via de Golfstroom waarschijnlijk. Er zaten resten van zeepokken op de schil van een van de drie zeeharten. Die komen er alleen na een lange periode in het zeewater op terecht.
Sytske vond twee zeeharten tussen paal 12 en 14.5 op 8 augustus, en op 9 augustus nog eentje bij paal 8, samen met de palmtak. Er lagen daar ook tientallen schildjes van de gedoornde zeekat. Rondom de vondst van tropische drijfzaden zoals het zeehart zijn in noordwest Europa legendes bekend. Wie een zeehart vindt zou spoedig de ware geliefde ontmoeten. Het drinken van een tinctuur van zeehart zou helpen bij een bevalling. Voor de gelukkige vindster is dit wellicht minder van toepassing. Ze is een gepensioneerde collega op Ecomare, en al tientallen jaren gelukkig getrouwd.