De kant langs
Olifantengras
Het circus is terug! Renz Berlin is neergestreken op het land van Werner Dros aan de Hallerweg en heeft daar een soort nomadendorp uit de grond gestampt. In een tempo waar zelfs de revolutiebouwers in woonwijk De Tuunen verderop een puntje aan kunnen zuigen. Een indrukwekkend gezicht, alleen al die enorme gele feesttent, bijna onwerkelijk daar in dat open Texelse landschap. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die zich er aan storen, maar ik word vrolijk van wat ik daar zie. Bovendien: volgende week pakken ze de boel weer in en keert de rust weer.
In de wereld van techno, house, caribbean, reggae, disco, brass, cumba en wat er tegenwoordig allemaal niet meer wordt geboden, terug naar de basis. Geen geluids- en andere effecten, dreunende beats en andere moderne fratsen, maar jongleurs, clowns, luchtacrobaten, kamelen, een ezel, pony en andere aaibare dieren. Puur kindervermaak, naar het schijnt al vanaf 1842. Ik blijf het bijzonder vinden dat zoiets kan bestaan.
Andere jaren stond het circus in De Koog, maar – zeker sinds de tarieven voor betaald parkeren verder zijn opgeschroefd – komt het niet erg gastvrij over als je parkeerplekkie is ingenomen door een kameel of alpaca. Het circus ging op zoek naar een alternatieve plek en kon terecht aan de Hallerweg. Werner vindt het leuk om het circus te faciliteren en stelde het terrein om niet beschikbaar. En zo denderde vorige week een karavaan van 300 meter lengte het eiland op, zoveel mogelijk tijdens daluren, want het circus let op de kleintjes. Een paar dagen eerder dan gepland, het college toonde zich welwillend. "Er kan veel op het eiland. Jullie hebben een goede gemeente", prijst tourneemanager Frank Wiggers. Zo, dat is weer eens een ander geluid.
Zo'n circus, een rondreizend familiebedrijf met zo'n dertig medewerkers, is net een klein dorp, waarin iedereen zijn of haar taak heeft, vaak meerdere. Geen luxepaardjes zoals bij Cirque du Soleil, waar de artiesten als ze hun kunstje hebben gedaan, op hun lauweren kunnen rusten. Hier is het aanpakken geblazen. Artiesten helpen ook met de op- en afbouw van het circus. Madeleine Renz is hogeschoolrijdster, maar zoekt het ook hogerop in de trapeze.
Het circus mag dan rijk zijn aan tradities, er zijn ook dingen veranderd. Wilde dieren zijn bijvoorbeeld verdwenen. Met het oog op dierenwelzijn mogen leeuwen en tijgers niet meer de ring in en zijn ook olifanten uit het circus verbannen. Er zijn wel andere dieren voor teruggekomen, maar toch. Zo'n enorme olifant dwingt wel respect af.
Zoals Max en Moritz van Circus Royal, dat in 1995 in De Koog was neergestreken. Twee enorme kolossen en blikvangers. Dompteur Kalle Schol nam ze ter promotie onder meer mee naar het snikhete Kogerstrand, om het duo tussen hordes toeristen een duik in het Noordzee te laten nemen.
Kalle was wel in voor een stuntje. Toen Simon van der Geest hem er op wees dat er bij hem op Tienhoven olifantengras (Micanthus Simentus Gigantheus), een mix tussen riet en bamboe met een enorme groeikracht groeide, was zijn nieuwsgierigheid gewekt. Hij zou komen met zijn olifanten, mits de krant er ook was. Zo geschiedde. Simon moest wel even slikken toen de aanhanger bij zijn schuur met de gitaar op het dak stopte en Max en Moritz naar buiten sjokten. Hij greep het buitenkansje aan om op de rug van een olifant een rondje door het hoge bamboegras te maken. Het leverde voor de krant een fraai plaatje op en voor het circus mooie publiciteit.
Gerard@texelsecourant.nl