Suzan Vlaming:
Suzan Vlaming: "Ik zou willen dat mensen iets meer van honden zouden hebben." Foto: Adrie Kikkert

Blijven ontwikkelen vind ik belangrijk

Wat is je favoriete plek op Texel?

Mijn favoriete strand om met de honden te lopen is Paal 9. Liefst met regen, mist, rotweer en in het voor- en naseizoen. Op de motor gaan mijn man en ik regelmatig een rondje over Texel en nemen we een heerlijke juttersplank bij Paal 33. Ik voel me dan toerist op eigen eiland. Ik woon sinds 2010 in Den Hoorn en ik vind het een heerlijk dorp. De afgelopen maanden heb ik enorm genoten van de prachtige bloemen die om Den Hoorn heen bloeiden.

Geboren en getogen op Texel?

In 1981 ben ik op boerderij 'De Bol' geboren. Dochter van Kees en Janneke Vlaming, kleine zusje van Karen en Marco. Op de boerderij waren de katten mijn grootste vrienden en stond de deur altijd open voor vrienden. Zaterdag zat de kamer altijd vol en genoten we van de 'ingezakte 'koek van mijn moeder (mijn broer deed altijd de oven even open, zodat de koek volgens mijn moeder was mislukt). Ik heb een tijdje in Utrecht gestudeerd, maar kon daar m'n draai niet vinden, dus ben snel terug naar Texel gegaan en ben van allerlei studies, vanaf het eiland, gaan doen. Van homeopathie bij honden, tot hondengedragstherapie (aan de Martin Gaus Academie) voor honden en HBO Psychologie voor mensen. Momenteel volg ik de opleiding 'Pijn bij honden'. Jezelf blijven ontwikkelen en uitdagen vind ik belangrijk.

Honden zijn zulke mooie wezens, zo eerlijk en zo oprecht

Wat voor werk doe je?

Bij mijn bedrijf Clinidogs ben ik kynologisch instructeur, hondengedragsdeskundige, coach en ervaringsdeskundige op het gebied van PTSS en persoonlijkheidsstoornissen. Ik train honden en mensen. De normale puppy- en hondentrainingen zowel in groepsverband als privé bij mensen thuis. Daarnaast train ik honden met probleemgedrag (bv honden die heel angstig zijn). Momenteel is een groot deel van mijn werk het opleiden van therapiehonden voor mensen met autisme, PTSS of persoonlijkheidsproblematiek. De mogelijkheid bestaat dat de hond dan bij mij (of collega Mariska Koenders) in huis verblijft voor een periode variërend van enkele weken tot een jaar. Dagelijks trainen we de hond op allerlei prikkels en op dat wat nodig is voor deze hond en deze eigenaar. Dit jaar in september start een nieuwe opleiding die ik met een collega heb ontwikkeld: therapiehond trainer coach. Je leert hoe je je eigen hond in kan zetten en kan opleiden tot therapiehond en ook andere mensen leert begeleiden. Ik heb deze opleiding vijf jaar geleden in Friesland ontwikkeld en gegeven, maar besloten er nu maatwerk van te maken (en de laatste inzichten binnen de hondenwereld in te voeren) en dat mensen met hun eigen hond kunnen deelnemen. Kleinere groepen, meer persoonlijke aandacht, werken met diverse honden, zodat je echt een totaalpakket biedt.

Waar komt je passie voor honden vandaan?

In 2003 ben ik gestart bij Martin Gaus omdat ik alles over honden wilde weten. Op de boerderij hadden wij nooit een hond, terwijl die elk jaar bovenaan mijn verlanglijstje stond. Ik wilde zelf graag een hond, maar wist er niets van. Ik wilde de opvoeding gelijk goed doen. En vanuit daar is de passie gegroeid en adem ik nu bijna 24 uur per dag hond. Met drie honden thuis (Golden retriever Mees 11,5 jaar, Australian shepherd Rain (7 jaar) en Fay (10 maanden). Honden zijn zulke mooie wezens. Zo eerlijk, zo duidelijk, zo oprecht. Altijd blij. Ik zou willen dat mensen iets meer honds zouden zijn!

Wat doe je naast het werk verder zoal?

Fotograferen en zingen in rockband. Ik heb 15 jaar in de rockband Intrude gezongen. Die is gestopt in 2013 en dat mis ik echt wel! Ik hou van de festivals op Texel. Al zou ik graag ook weer zelf ook op het podium willen staan zingen.

Hoe ervaar je de mensen op Texel?

Ik houd van de echte 'ouderwetse' Texelaar. Ik ga twee keer per maand naar de Omring op Texel om met de therapiedieren te knuffelen bij de ouderen. Ik houd van die oudere Texelaars. Het dialect, hoe het vroeger ging. Net als de verhalen van mijn 81 jaar oude vader over vroeger.

Wat moet er vooral blijven zoals het is?

De ouderenzorg. Zo liefdevol. Ik heb bewondering voor de mensen die bij de Omring werken, maar wens wel dat ze meer personeel krijgen en minder werkdruk.

Wat zou er op Texel anders mogen?

De opvolging van de verkeersregels en bepaalde verkeerspunten op Texel. Ik verbaas me er over hoe bijvoorbeeld (school) groepen fietsers opeens bij rotondes zelf het heft in handen nemen en voorrang nemen.

Wat verdient meer aandacht op Texel?

De regels met betrekking tot honden. Aanlijnen als je een andere hond tegen komt. Zorgen dat niemand last heeft van jouw hond. Elkaar respecteren en accepteren. Leven en laten leven. Wees gewoon lief voor elkaar en verplaats je in de ander.

Wie verdient een grote pluim op Texel?

Mijn man Adrie Kikkert. We hebben elkaar in 2013 bij Oosterend Present ontmoet. Zes maanden daarvoor was ik op 32-jarige leeftijd weduwe geworden. Mijn toenmalige verloofde Niels is overleden aan acuut hartfalen. Adrie is ontzettend begripvol en laat iedereen in zijn waarde. We schelen 16.5 jaar. Hij heeft een leven voor mij gehad en ik een leven voor hem. In 2014 zijn we stiekem getrouwd op Hawaii. We halen alles uit elke dag. We maken heel bewust herinneringen in de vorm van gekke foto's en verre reizen elk jaar. Omdat we beide weten en beseffen hoe kwetsbaar het leven is. We koesteren iedere dag samen.

Hoe kijk je tegen het toerisme aan?

Een groot deel van Texel leeft van het toerisme, dat is een feit. Ik vind dat ik als Texelaar de keus heb om de drukte op te zoeken of uit de weg te gaan. Als hondenliefhebber, erger me wel aan het gedrag van sommige honden en hun eigenaren die op Texel verblijven. Alles kan en mag maar... Dat vind ik onzin. Houd je aan de regels. Honden aan de lijn, poep opruimen en dergelijke.

Wat doe je over vijf jaar?

Hetzelfde als nu, maar met nog meer kennis, waardoor ik nog meer honden en mensen kan helpen.

Volgende 'Eiland Van...'?

Mijn vriendin Danielle Kaczor van de Eagles Ranch. Mijn paard Job staat bij haar en Danielle helpt mij met het begeleiden van mijn paard. Zodra ik het erf op rijd, voelt het als thuiskomen.