"Mogen we een paar fietsen lenen ma? Dat is handig voor vannacht als we naar huis gaan." "Ja, prima. kijk maar in het fietsenschuurtje, als je ze maar op slot zet." Ze zijn op weg naar SomPop, genieten van een zomeravond met muziek, vrienden, een biertje, en de kleine meid in de oppas bij opa en oma. Ze past al in de kinderstoel en hapt lekker in de bruine bonen met tomatensaus, nadat we een rondje met de hond om Oosterend hebben gereden.
Fiets…. Fiedefiedefiede wiets
Ja dat fietst er wel in, alles zit eronder, maar dat geeft niets. Een fles voor de nacht en ze is al gauw in dromenland. Wij kijken nog gezellig met een bakkie en een zaterdagtaartje naar de tv. De Tour is weer begonnen en dat is feest. Drie weken lang. Ik hou van Herman... elke avond even een praatje op locatie. Wat anders dan de geijkte woorden over de eindsprint of de vorm van de renners. Hij brengt het persoonlijke van de gele trui drager of andere verwikkelingen even bij ons binnen in de kamer. Manlief zit op het puntje van zijn stoel. Hij doet mee aan het Tourspel, en is benieuwd of de punten al binnenstromen.
Het belooft weer een mooie tour te worden, vele zware klimpartijen en gevaarlijke afdalingen. Het nodige kopwerk door mannen die nietsontziend zich inzetten voor de naar voren geschoven winnaar. Ik hoop dat Mollema of Dylan Groenewegen nog iets kunnen betekenen nu Dumoulin geblesseerd is. Het is een ander verhaal, zeker…
Als ik nog even op de slaapkamer luister, ruikt mijn neus een poepbroek. De bonen hebben hun werk gedaan. Ik pak de slaperige schat op en verschoon haar, en tracht haar voorzichtig weer terug te leggen. Maar ze is wakker en kraait en keuvelt alsof de nacht erop zit. Ik probeer: "Ik ga slapen, ik ben moe, doe mijn beide oogjes toe", maar dat is vast uit de tijd, want ze kijkt me lachend aan.
Dominee ter Haar brengt uitkomst. De moderne man las de jeugd altijd voor uit het boek van Max Velthuys: "Kikker". En Hendrik adoreerde zowel het boek als de dominee, misschien dat dochterlief het ook kan bekoren. Maar nee, geen gaapjes, geen zakkende oogleden. Ja, bij Oma. Maar Floor kraait het uit en slaat met haar handjes op de plaatjes. Ik doe het licht maar uit en probeer wat te zingen. Ik hou van Herman, en het lijkt te helpen, ze is stil en ligt te luisteren. Zachtjes zing ik: "He kleine meid op je kinderfiets…." Dan de rust, ik hou mijn adem in. Dan hoor ik als ik zelf bijna op mijn kussen lig, de echo, de kinderstem in de nacht …het lijkt op fiets…..
Een fles voor de nacht en ze is al gauw in dromenland