Zelfliefde, zachtheid en compassie
Wat is je favoriete plek op Texel?
Het strand en de zee. Als klein meisje moesten mijn ouders mijn zusje en mij uit de golven vissen, als het weer tijd was om naar huis te gaan. Nooit waren wij bang in de zee, echte waterratten, zei ma altijd. Of het nu zomer of winter, warm of koud weer is, het Texelse strand vind ik zó bijzonder. Ik kan er echt aarden. Even alleen zijn. Er zijn geen hoge gebouwen, of stranden vol met goed gerangschikte bedjes. Een paar jaar geleden ben ik begonnen met kitesurfen in Zandvoort. Met een winderige dag moest ik de zee delen met een paar honderd man. Hier is dat anders, we vinden het met zijn vijftienen al druk. Ultieme vrijheid voel ik wanneer ik vanuit het water naar Texel kijk met de zonnestralen op de duinen en de golven. Ook ben ik echt van de Noordzee gaan houden. De ene keer is er geen golfje te zien, de andere keer is het een kolkende woeste zee. Mooi eigenlijk, want de zee wordt vaak gebruikt ter vertegenwoordiging van het leven zelf. Het kan rustig zijn en in een oogwenk razend en wild met golven die de obstakels die we tegenkomen op ons pad, symboliseren.
Ben je geboren en getogen op Texel?
Ik ben in het ziekenhuis van Den Helder geboren dus een rasechte Texelaar ben ik niet. Maar zo voel ik mij wel. Nadat ik mijn VWO-diploma op zak had en geen idee had wat ik wilde studeren ben ik naar Australië vertrokken. Het plan was voor een jaar, het werden er vier. Daar heb ik als Latijns-Amerikaans danseres/lerares gewerkt. Een mooi, passioneel leven. En toch kwam ik daar een paar hoge 'golven' tegen en besloot naar Nederland te gaan. Er moest nog gestudeerd worden en ik verhuisde naar Haarlem om fysiotherapie te studeren in Amsterdam. Ondertussen stak ik mijn vrije tijd in studies en werk omtrent personal training en was ik krachttrainer van de jeugd van Topjudo Kenamju.
De kiters op Texel zijn die hards. Niks is hen te gek
Waarvoor ben je teruggekomen naar het eiland?
Eind 2017 ben ik voor 6 maanden teruggegaan naar Perth, Australie. Ik was overwerkt en had een fikse bijnieruitputting. Dat half jaar heeft veel voor mij betekend in de reis naar mijzelf. Zelfliefde, zachtheid en compassie voor mijzelf, aarden, leren rusten, luisteren naar mijn lijf waren ( en zijn) hele belangrijke thema's voor mij. Teruggekomen voelde ik mij niet meer thuis in Haarlem, des te meer op Texel.
Wat voor werk doe je?
Sinds april run ik Kitesurfschool Texel. Een ontzettend leuke nieuwe uitdaging. Waarbij ik fysiek bezig ben maar ook het contact met de studenten vind ik bijzonder. Mooi wat er gebeurt met mensen wanneer ze aan een grote vlieger hangen. De één blijft rustig, maar veel raken onder een soort van spanning.
Wat doe je naast het werk zoal op Texel?
Ik hou ervan actief bezig te zijn. Maar ook hou ik van een mooie wandeling, een tocht op de fiets, en gewichten tillen in de sportschool. Ik hou van lezen en leren en vrees dat ik nooit stop met studeren. Vorig jaar ben ik begonnen met een studie tot NLP (Neuro Linguïstic Programming) coach en ga ik regelmatig naar Amsterdam voor les. Verbinding is voor mij erg belangrijk, met de natuur, mijzelf maar ook zeker met vrienden en familie. Een warme knuffel en kus geef ik graag en neefje Jaas heeft het 'zwaar' te verduren met echte kleffe tantekusjes.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Toen ik vorig jaar weer op Texel kwam kon ik meteen aan het werk bij Cafe/Restaurant de Slufter. Als gasten hoorden dat ik een Trompie was kwamen er altijd mooie verhalen over met name mijn opa, politie Tromp. Mijn sociale kring bestaat nu vooral uit familie en de Texelse kitesurfers en hun aanhang. Ik was bang dat ik op het kleine Texel minder kon kiten omdat ik afhankelijk zou zijn van anderen. Afhankelijk ja, maar de kiters op Texel zijn die hards. Niks is hen te gek. TE GEK! Ik werd snel toegevoegd aan de appgroepjes en de gesprekken voor en na de kitesessies hebben er voor gezorgd dat ik een prachtige groep vrienden heb opgebouwd.
Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?
De veiligheid. Toen ik jong was realiseerde ik mij nog niet hoe uniek het was dat ik s 'nachts om 4 uur in mijn mini-jurkje, een tikkeltje aangeschoten, door de duinen naar huis reed zonder enig gevoel van onveiligheid te ervaren.
Wat zou er op Texel anders mogen?
De uitgaansgelegenheden. Wanneer ik naar Amsterdam ga, ga ik naar estatic dansfeestjes of andere dansavonden met heerlijke opzwepende muziek. Dat mis ik hier. De kroegen in De Koog vind ik goor, met plakkende vloeren, spetters bier, en slechte muziek. Het is jammer dat weekenden zoals Tropical nu uitgestorven zijn. Vorig jaar zomer heb ik erg genoten van de feestjes bij paal 12. Die feestjes mogen er meer komen.
Waar kun je je op Texel over verbazen?
Hoeveel afval er wordt neergegooid in de natuur. Mijn ouders lopen 3 keer per dag met de hond in De Slufter en komen altijd terug met een zak vol afval. Dit is toch belachelijk! Ik vind de laksheid van mensen en bedrijven met betrekking tot duurzaamheid en zorg voor het milieu onbegrijpelijk. We zijn zo kwetsbaar.
Wie verdient er een grote pluim op Texel.
Dit zijn mijn ouders absoluut, want wat een bikkels zijn dat. Door hoge golven, weer en wind gaan zij, en kijk ze staan! Sterker dan ooit!
Hoe kijk je tegen toerisme aan?
Het toerisme zorgt op dit moment voor mijn en vele Texelse inkomens. Wel moeten we ervoor waken dat Texel zijn eigen uniekheid behoudt. Dat wij als Texelaars vol vreugde en verwondering naar ons eiland kunnen blijven kijken en dat het geen Zandvoort 2.0 wordt.
Wat doe je over 5 jaar?
Ik hoop dan nog op Texel te wonen met mijn eigen bedrijf in personal training, voeding en mentale begeleiding. Om mensen weer gezond te laten leven vanuit hun eigen kracht. Dat zij weer kunnen ervaren zelf de kapitein te zijn wanneer zij zich in de golven van het leven bevinden.
Wie zou je graag in een volgende Eiland Van..; willen zien?
Rob Werkman van Zandbank Texel. Ik ben benieuwd hoe hij als niet Texelaar, vader en ondernemer staat in het Texelse leven.