Achter de schermen
'Naar bordje'
Soms kom je juweeltjes in je mailbox tegen. Bijvoorbeeld afgelopen week van een mevrouw die tijdens een verblijf op Texel in Waalenburg op een nogal naar bordje was gestuit: 'De hel van Waalenburg'. Zo'n bordje met zo'n tekst, dat paste volgens haar echt niet in dat prachtige natuurgebied. De beste mevrouw vroeg naar eigen zeggen uitleg aan verschillende mensen, maar niemand die het antwoord had. Als niemand het weet, is er gelukkig altijd nog de krant, dus de vraag kwam deze kant op. Vol begrip vroeg de mevrouw zich in de mail ook nog af of die aspergeteler (Bert Keijser) zijn naam wel onder dat bordje zou willen hebben zoals nu het geval is...
Nou weten we gelukkig niet alles op de redactie, maar deze zat in het geheugen en het archief. Het bordje 'De hel van Waalenburg' dateert van 5 december 2011 en is de benaming van een pad voor mountainbikers tussen De Staart en het Waalenburgerdijkje. Het pad loopt over land dat eigendom is van....aspergeteler Bert Keijser. Bert is wel in voor een geintje, dus Bert lijdt er allerminst onder dat zijn naam onder het betreffende bordje hangt. Sterker, hij stelt het ongetwijfeld ook zeer op prijs als mountainbikers meteen even doorfietsen naar de winkel op zijn erf...
Met 'De hel van Waalenburg' wordt op zich ook niets naars bedoeld: het is een verbastering van 'de hel van het noorden' oftewel de bijnaam van de wielerklassieker Parijs-Roubaix. Er zit wel een serieuze ondertoon in: de omzetting van landbouwgrond in Waalenburg naar natuurgebied ging niet zonder slag of stoot, dus 'De hel van Waalenburg' kwam in de ogen van opponenten van de natuurbewegingen wel zo praktisch uit.
Was het 'dom' dat deze mevrouw dit niet wist? Nee, integendeel. Deze mevrouw verdient een pluim door vragen te stellen en serieus achter het antwoord aan te gaan. Dat is andere koek dan de dingen voor vanzelfsprekend aan te nemen. Of - zoals op Texel nog wel eens gebruikelijk - uit te gaan van de onverwoestbare gedachte dat 'iedereen wel weet hoe het zit'. Dat laatste ontslaat je van het stellen van vragen en het geven van uitleg en is daarmee in mijn ogen de beste manier om op lange termijn collectief te vergeten hoe zaken ook alweer in elkaar steken. Kortom, stel die vragen! Je steekt er wat van op en het is soms wel zo praktisch voor het behoud van kennis!
Jeroen van Hattum