De kant langs
Ontmoediging
Goeiemiddag. Mijn naam is Piet Zuur, consulent van de Stichting Nationale Ontmoediging van Toerisme (SNOT). Ik ben ingehuurd door de gemeente om het oprukkende toerisme een halt toe te roepen. Ik ben goed, maar niet goedkoop, zeker sinds ook Amsterdam en Venetië klant bij mij zijn.
Ik wil jullie een hart onder de riem steken. Jullie zijn op de goede weg! Van die verhoging van de toeristenbelasting, het schrappen van het maximum van zeven dagen en het duurdere Texelvignet gaat zeker een schrikeffect uit. Maar het is lang niet genoeg. Eigenlijk maar een druppel op een gloeiende plaat. Jullie eiland heeft nu eenmaal een magnetische aantrekkingskracht op toeristen. Jullie moeten echt veel meer doen om die groeiende stroom in te dammen.
Natuurlijk, jullie doen je best om de toeristen te weren. Betaald parkeren op de strandslagen was een gouden zet. Die toerist-onvriendelijke parkeerautomaten maken het chagrijn nog groter. Dat de lantaarns zijn gedoofd, daar was ik zelf niet opgekomen. Als je in donker een keer goed bent verdwaald of onderuit gegaan, dan leer je het wel af. Met plezier hoor ik het gemopper over het afsluiten van wegen en fietspaden, door dijk- en andere graaf- en grondwerk. Heerlijk, die onvrede over die smalle en hobbelige fietspaden. Dát zet zoden aan de dijk.
Trouwens, zoals de jongeren van het eiland worden geweerd, pure klasse. Logische keus, ze hebben toch niks te besteden. Over mensen met een kleine beurs gesproken. Petje af zoals de prijzen in de loop der jaren zijn verhoogd. Van de accommodatie tot een hapje eten, de benzine en de entreeprijzen. De categorie die voor een dubbeltje op de eerst rang wil hou je mooi buiten de deur. Ik heb het nog niet gehad over die afzichtelijke bouwsels die her en der zijn neergezet. Met als pronkstuk het PHH-gebouw langs de Pontweg. Mooi van lelijkheid, ik had het zelf niet beter kunnen bedenken.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Sterke staaltjes van ontmoediging van toerisme. Maar waar heeft het toe geleid? Het omgekeerde. Elk jaar meer toeristen. Meer drukte op de wegen, parkeerplaatsen en bij de super. Toeristen staan in de rij, letterlijk soms. Niet alleen in de zomer, het hele jaar. Ik zeg het niet graag, maar wat jullie presteren is broddelwerk.
Jullie zijn veel te veel bezig om het de toerist naar de zin te maken, het eiland nog mooier en leuker. Die nieuwe boot, nog stiller, luxer en schoner. Waar nóg meer auto's op kunnen. Dat is gewoon uitlokking. Kom, laten we weer eens naar Texel gaan! Die nieuwe zanddijk waar zo op is afgegeven, de toeristen vinden het prachtig. Ze rijden zelfs op en neer over dat nieuwe fietspad om maar niets van het uitzicht te missen.
Die nieuwe natuurgebiedjes langs de dijk, met al die krijsende sterns, visdiefjes en meeuwen, ze smullen er van. Bovenop de rem en dan die peperdure verrekijkers naar buiten. Die lui hebben maling aan de een paar dubbeltjes meer toeristenbelasting. Volgeboekt? Geen probleem, links en rechts worden wel een paar bedjes bijgejut. Huisjes, hotels en campings. Ik zie leuke terrasjes, lokale producten, diversiteit, kwaliteit en luxe. Vroeger kon je als ongeduldige klant van de ober nog wel eens een sneer krijgen, nu zie ik beleefde gastvrouwen en –heren. Jullie doen zelfs aan klanttevredenheidsonderzoeken. Walgelijk!
Jullie zijn gewoon onverbeterlijk. Want waar leidt het toe? Steeds meer toeristen. Geen kruid tegen gewassen. De enige die wordt ontmoedigd ben ik. Ik zit hier gewoon voor Piet Snot. Ik geef mijn opdracht terug, zoek het maar uit!
Gerard@texelsecourant.nl