Boek Mijn Artex: muziekschool tweede huis
Van een houten keet aan de Parkstraat tot een multifunctioneel cultuurcentrum. In notendop de ontwikkeling van Artex Kunstenschool. De Texelse Muziekschool heeft zich in zestig jaar aan de tijd weten aan te passen, stand gehouden tijdens stormen en weet zich stevig verankerd in de Texelse samenleving.
Begin jaren zeventig werd al bedacht dat de muziekschool een passende huisvesting zou moeten hebben. Eindelijk werd die in 1981 betrokken aan het Schilderend, waar de muziekschool verder kon groeien. In april 1987 ging de muziekschool samen met Balletvereniging Texel. De school groeide, op een hoogtepunt waren er zelfs meer dan 500 balletleerlingen. Beeldende kunst en theater werden later toegevoegd aan het avondprogramma van de school. Het is al lang niet meer alleen de jeugd die er les krijgt, ook de volwasseneducatie nam een hoge vlucht. De samenwerking met het Texelse basis- en voortgezet onderwijs die er vanaf het begin in 1960 was, veranderde voortdurend.
De komende jaren worden nieuwe, grote stappen gezet richting een multifunctioneel cultuurcentrum, samen met Kopgroep Bibliotheken en Young4Ever wordt een nieuwe huisvesting ontwikkeld. Als dak boven het hoofd, maar het gaat om meer dan een gebouw of stenen. "Wat we willen creëren is een samenhangend idee, een formule om gemeenschapszin te bevorderen", vertelt directeur Sander Boschma in het jubileumboek dat zaterdag om 18:30 uur in Het Glazen Paleis wordt gepresenteerd. "Wat mij betreft moet iedereen kennismaken met de geneugten van het creatieve talent en de euforie van het artistieke. Iedereen moet dit naar eigen vermogen kunnen ontwikkelen. En voor toptalenten moeten wij de gelegenheid organiseren zich verder te bekwamen om er uiteindelijk misschien ook in uit te blinken."
Een boek vol historie en verhalen van Artexmensen. Docenten, kunstenaars, leerlingen en oudgedienden. Samen geven ze een beeld van de betekenis van Artex.
Loes Bakker, zelf leerling van 1972 tot 1980, is sinds 1984 dwarsfluitdocent op Texel. In de houten keet kreeg ze haar eerste blokfluitles van "meneer Visser". En Dyo Wassink gaf lessen Algemene Muzikale Vorming. Nadien volgde ze dwarsfluitles bij Hans Cadee en Ans Starkenburg. Ze studeerde aan de Muziek Pedagische Academie in Alkmaar en geeft inmiddels alweer 35 les bij Artex: dwarsfluit en doedelzak. En heeft daarnaast tal van andere activiteiten. Soms is het bijna een roeping. "Je doet het voor de kinderen en de muziek. Mijn belangrijkste doel is kinderen, maar ook ouderen, te leren dat het heel leuk is om samen muziek te maken."
Riëtte Olthof was zes toen ze op de muziekschool kwam. "Was blokfluit voor die anderen een verplichting. Ik vond het meteen leuk." De muziekschool werd haar tweede huis. "Ik was er bijna elke dag en deed aan alles mee." Nu bijna dertig is ze professioneel pianiste.
Maurice van Meijel is kunstdocent en coördinator kunst en cultuur van de Texelse basisscholen. "Voor mij is belangrijk dat kinderen zichzelf durven en mogen zijn. Persoonlijke ontwikkeling is in mijn lessen belangrijker dan leren tekenen of schilderen. Het gaat om het proces ernaartoe, veel meer dan om het eindresultaat."
Cecilia Pels (10) komt al bij Artex sinds ze kan lopen. Thuis repeteert ze zeker een half uur per dag op haar dwarsfluit. "Nee, dat hoeft niemand me te zeggen. Ik vind het zelf leuk, anders zou ik er niet op zitten."
Myrthe Rump, leerling van 2002 tot 2008, doet in juni auditie voor de Koningstheateracademie. "Ik wil dit. Van iets anders kan ik voorlopig niet gelukkig worden."
Slechts een greep uit de vele interviews, geschreven door Harry Gerritsma en Joop Rommets, de foto's zijn gemaakt door Leonie Hoever en Stefan Krofft, vorm gegeven door Edwin Boering.