De kant langs
Trump
Menig hoogwaardigheidsbekleder weet Texel te vinden. Kamerleden, gedeputeerden, Commissarissen van de Koning(in), ministers, staatssecretarissen, koningin Beatrix, Koning Willem-Alexander en anderen had ik voor de lens. Maar nog nooit de president van Amerika. Nu was het toch zover. Wel werd het nieuws over de komst van Donald Trump met gemengde gevoelens ontvangen. Donald is bepaald niet onomstreden, sommigen hadden zelfs geprobeerd hem op andere gedachten te brengen. Vergeefs. Hij had over ons hagelwitte strand gelezen in de Lonely Planet en op internet kwam hij de naam Tromp tegen. Hij sprak dat uit als Trump, het moest wel familie zijn.
"Let's buy that Island", was zijn eerste reactie. Toen onze ambassadeur uitlegde dat Texel in sommige kringen weliswaar de status heeft van bananeneiland, maar dat het echt niet te koop is, maakt hij er een staatsbezoek van. Zijn komst gaf wel wat problemen. Zoals het plan om rechtstreeks vanuit de States naar Texel te vliegen. Ed de Bruijn moesten zich de blaren op de tong lullen om hem ervan te overtuigen dat de Air Force One toch echt niet op de grasbaan kon landen. Dus werd het de boot. Donald kwam natuurlijk niet alleen, aan zijn zijde "first lady" Melania. Toen alle SUV's en andere vehikels in zijn gevolg de Texelstroom op waren gereden, stond het benedendek vol.
Hij genoot van de overtocht, maar de uitleg van Cees de Waal over duurzaamheid van ons vlaggenschip ging wat aan hem voorbij. Het verband tussen de uitstoot van CO2 en de opwarming van de aarde is niet aan hem besteed. Wat volgde was een toer over Texel, vooruitgegaan door Texels eigen motoragent Adriaan.
Een bezoek aan het Zeemanskerkje, waar hij de kroonluchter van Cornelis Tromp bewonderde en daarna richting haven voor een rondvaart met de TX10. Donald genoot volop en wisselde explosieve tweets uit met Robert Frido. Er stond een stevige bries, waardoor het kapsel van de beroemde gast uit model raakte. Geen nood, met een bus met bootlak bracht Melania het haar weer in orde.
Bij zo'n staatsbezoek hoort een officieel moment. KTF speelde het Amerikaanse volkslied. Maar de "stars and stripes" die zou worden gehesen bleek verwisseld door de Waddenvlag van Gerbrand Poster. Donald lachte: "United Islands".
Met tegenzin begaf de president zich naar de perszaal in het Polderhuis, om het journaille te woord te staan. Hij bladerde door de Texelse Courant en zocht vergeefs. "Where is your fake news?" Sorry Mister President, daar doen we niet aan. Behalve op 1 april dan. Hij beloofde ter inspiratie wat tweets te sturen.
Vanuit het raam bekeek hij de nieuwbouw op de Groeneplaats. En informeerde hoeveel verdiepingen deze wolkenkrabber krijgt. Het stelde hem gerust dat het ruim beneden de Trump Tower bleef. Een presidentiële dag is niet compleet zonder een goeie swing, dus als uitsmijter een partijtje golf. Donald was onder de indruk van de baan en het vakantiepark. "Nice resort Iwan! Is it for sale?"
Nu kwam de aap uit de mouw. Zogenaamd op staatsbezoek wilde deze miljardair, die had gehoord over de miljoenenwinst, De Krim - en daarmee circa 30 procent van onze toeristische bedden - overnemen. Wat een nachtmerrie.
Ik schrok wakker. Het was maar een droom, maar toch. Dat torenhoge dividend en de gestegen koers is prachtig voor de aandeelhouders. Maar wat als ze gaan cashen? Nu of in de toekomst. Wie koopt dan die dure (prio)aandelen? Met andere woorden: wie krijgt het voor het zeggen? Ik kon de slaap niet meer vatten.
Gerard@texelsecourant.nl