Met ons busje graag onderweg in Europa
Wat is je favoriete plek op Texel?
Het hele eiland is mij even lief, van polder Eierland tot op De Hors, van het Geheimpad tot de duinreep langs De Vlier naar de vuurtoren.
Geboren en getogen op Texel?
Geboren aan de Grensweg aan de rand van de Dennen op camping Dennenrust. En van het eiland vertrokken toen RHBS-directeur Van der Eijk dat eiste na het eindexamen. Na de studie Recreatie en Planologie weer razendsnel terug om bij Rob van der Kooi in de J' Elleboog te werken. Kort na mijn terugkomst werd mijn vader ziek en mocht ik het kampeerterrein gaan beheren.
Wat voor werk heb je (gedaan)?
Voorstander huldigen Zeven Principes en Texelse Kernwaarden
Camping Dennenrust was een leerzame start, een klein bedrijf met alle facetten van wat tegenwoordig mooi heet "verblijfsrecreatie". Kamperen, stacaravans en houten bungalows in de verhuur. Helaas had ik niet de financiële mogelijkheden om in "het pensioen" van mijn ouders te voorzien. Dus de keuze viel op verkoop en dat was snel gebeurd. Na een half jaar sabbatical in Portugal was de drang naar Texel weer heel groot en had Martin Warnaar wel een baantje over. Dus snel "vertrokken" naar De Cocksdorp en mocht ik de ontwikkelingen van De Krim meebeleven.
Wat doe je tegenwoordig?
Onbezoldigd medewerker van TexelKunst, of te wel, Angelina helpen met haar atelier, verkoop- en schilderactiviteiten. En daarnaast zoveel mogelijk op Texel rondkijken, wandelen en genieten en net doen alsof er weer een Wampex georganiseerd moet worden. Daarnaast zijn we graag met ons busje onderweg in Europa. Ooit waren we samen in Nieuw-Zeeland en hebben ons daarna ten doel gesteld om al die natuurfenomenen die ons daar werden geboden ook in Europa te gaan opzoeken.
Wampex?
De voorganger van Waanzin was een fantastische samenwerking met een aantal vrienden en een hoop kennissen die maandenlang alle vrije tijd besteedden aan het organiseren van een bijna 24-uurs "speurtocht". Die bracht de deelnemers maar zeker ons als organisatie op de meest leuke en onbekende plaatsen op het eiland en daarbuiten. Om maar niet te spreken over wat je dan daar weer kon (laten) doen door de fanatieke deelnemers, dankzij al die Texelaars die daar enthousiast aan meewerkten.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Zo'n vraag beantwoord ik graag met een Wampex-ervaring: Op de vraag aan een boer of de deelnemers dwars over zijn land mochten, was zijn antwoord: "Zal ik het dan eerst effe ploegen?". Texelaars zijn trots op hun eiland, zijn pas op reis als ze op de boot zitten en zijn thuis op diezelfde boot.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
Ik ben een groot voorstander van het huldigen van de geformuleerde Zeven Principes en Kernwaarden: zoals, ga voor echt Texels, aandacht voor het unieke en het eigene, de oerkwaliteit. Met de steekwoorden rust, ruimte, natuur, nachtelijke duisternis en aandacht voor het landschap. Het is jammer en onbegrijpelijk dat daar nogal eens rafelranden ontstaan, of zelfs de tegenstellingen met de gekozen principes en waarden steeds groter (en hoger) worden.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Meer terug naar de eigenheid, eigen kennis en kunde. De laatste tijd worden voortdurend plannen gemaakt die kritisch worden beoordeeld en dan weer terug mogen, maar dan naar een andere tekentafel. Ondanks dat er steeds meer vooronderzoek lijkt te worden gedaan, schieten de voorstellen steeds net naast het doel. En als organisaties al 1 aprilgrappen beginnen te maken over gemaakte afspraken dan wordt het steeds bonter.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
Helaas een "open deur": huisvesting! In alle vormen, zeker voor jongeren en andere starters op het eiland die komen om bij te dragen aan het maatschappelijk geheel. Het is zorgelijk dat, zoals recentelijk door de Jonge Bestuurders werd geconstateerd, er een grote oververtegenwoordiging is van 65+. Die komt van elders. En net zoals het toeristisch gebruik van permanente woningen zorgt dat voor ongewenste schaarste! Naar het model van De Tuunen, zouden de huur- en koopwoningen van Woontij, mijn inziens, met prioriteit voor Texelaars en economisch gebondenen moeten worden toegekend.
Waar kun je je op Texel over verbazen?
Dat al die vrijwilligers, mantelzorgers, bestuurders en leden van verenigingen, toneelgezelschappen, historische clubs, organisatoren van evenementen en wie ook niet, er in slagen om al die zorg en activiteiten te bieden. En dat op het eiland met een bevolking van nog geen 14.000 zielen.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Die grote pluim geef ik graag aan deze krant en zijn medewerkers. Twee keer per week het nieuws, achtergronden en ook meningen, op papier en dagelijks op internet. Hulde!
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Visserij heeft het – zover ik weet – zwaar en de landbouw doet het goed maar heeft veel regelgeving en opvolging lijkt moeilijk. De investeringen moeten steeds groter zijn en het eiland wordt niet groter. Toerisme is daarmee voor de werkgelegenheid en welzijn van het grootste belang. Maar de kwaliteit van deze dienstverlening kan snel onder druk geraken en dat blijkt al wel uit de recente waarderingscijfers van de VVV.
Texel moet waken voor 'te druk en te vol' (de 'rolkoffertjes' waar de Amsterdammers al zat van zijn). Een 'uitgewoond' eiland is het begin van het einde. De dienstverleners moeten beseffen dat de kwaliteit hoog moet blijven en elke klacht een groter effect heeft dan een hoge waardering. De overheid speelt daarbij een belangrijke rol, maar zal helaas bijna altijd achter de feiten aanlopen. Samen kunnen ze zorgen voor een goede toekomst.
Wat doe je over vijf jaar?
Genieten van alles wat ik mag beleven! In een eigen huisje, samen met Angelina, familie, kleinkinderen, vrienden, op Texel en in Europa.
Volgende Eiland Van...?
Iemand die altijd bezig is met Texel en de bewoners, in een steunfractie, vanuit de kerk en bijna altijd aan het werk: mijn schoonmoeder Corrie van der Vis, 75 jaar en recent gepensioneerd.