Anders bekeken...
Ik loop door de Amsterdamse Bijenkorf, ik heb daar een mooie zacht roze jurk gezien. Ik loop er mee naar een hokje en net als ik mijn oude bloemetjesjurk over mijn hoofd uitdoe, komt er een 'dame' mijn paskamer binnen. Ze stelt zich niet voor. Nee, ze is boos, want zo roept ze: "deze jurk is gemaakt door kinderarbeid!", en al schreeuwende trekt ze de leuke jurk uit mijn handen. Niet zachtzinnig, nee de jurk is kapot. In aanvang dacht ik: "ik blijf rustig, deze mevrouw heeft misschien een moment van onbedachtzaamheid of ze had misschien de jurk ook graag willen hebben voor de bruiloft van haar broer", maar als de rits scheurt word ik kwaad.
Zwijnenstal…
"Mevrouw, u begeeft zich in mijn hokje, zou u de jurk terug willen geven en weg willen gaan?" Nu heb je in een bijenkorf werksters die heel hard vliegen voor de honing, maar deze dame maakt geen vlieguren, ze gaat pontificaal zitten. Ik meng me weleens in een "hoe staat het?-gesprek" met vreemde dames in een paskamer, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kijk of er hulp in de buurt is. In BH, hemd en slip steek ik mijn hoofd om het gordijn. In de verte zie ik nog meer herrieschoppers in dezelfde vreemde gele outfit. Ze trekken aan de spullen in de rekken en roepen leuzen: "kinderarbeid is slecht!" Ik zie een mooi vest door de lucht gaan en als oud vuil vertrapt worden.
"Wij bezetten dit kapitalistische warenhuis!", scanderen de 'dames' alsof ze strijden voor een goede zaak. Ze gaan op de grond zitten. De politie, zelfs de Mobiele Eenheid moet burgermoeder Femke inschakelen om de dames de aftocht te laten blazen. Femke houdt ook van een mooie japon, ze staat vlakbij me in de buurt. Ik reik haar de toegetakelde jurk. "Is niet helemaal mijn maat", probeer ik wat lucht in de zaak te brengen. Maar ze schudt met haar hoofd.
Dit is niet luchtig. In deze Bijenkorf gaan mensen in de aanval omdat ze iets vermoeden zonder enig bewijs. Er wordt met de vinger gewezen, geprikt, beschuldigd, beschadigd en dat is een kwalijke zaak. Elke onderneming, elk bedrijf in Nederland, of het nu om food of non-food gaat, moet aan strenge eisen voldoen. En dat is goed, maar dat zou ook een zekere mate van privacy moeten waarborgen. Ik kijk naar de mooie japon op het krukje en zie de grote puinhoop van allerlei kleren in de winkel.
"Wat een zwijnenstal", zou mijn moeder gezegd hebben als ze binnenkwam op de slaapkamer als wij 3 zussen een passessie hadden. "Jullie ruimen het zelf op", geldt alleen niet voor deze rellende trutten….helaas…
Jozien
Al schreeuwende trekt ze de leuke jurk uit mijn handen