Kaders
Lichte 'ontstentenis' afgelopen dinsdagavond in de raadzaal. Het college wilde van de politieke partijen antwoord op vier vragen over het beoogde nieuwe cultuurhuis in Den Burg (Artex, biblliotheek en Young 4 Ever) en dat was voor de gelegenheid intern in het gemeentehuis eens anders aangepakt. De vier vragen (ambitieniveau huisvesting, ambitieniveau activiteiten, de gewenste locatie en vorm van eigendom) waren voorzien van diverse mogelijke antwoorden waar de partijen uit konden kiezen.
Klinkt logisch, maar normaliter stelt het college open vragen aan de raad, waarna elke politieke partij wel iets anders roept dan de voorgaande spreker waardoor je als vragensteller na een rondje antwoorden meestal nog niet weet waar je aan toe bent, behalve dat je nog steeds vrolijk alle kanten uit kunt.
Maar dit ging er eigenlijk gewoon schools en gestructureerd aan toe om helderheid te krijgen. Het effect: je zag de raadsleden bij vraag één nog worstelen met de nieuwe werkwijze en hun best doen om zich waar mogelijk te ontworstelen aan de acht mogelijke antwoorden. Daarna daalde de beoogde structuur wat neer in de raadzaal en pasten de partijen zich - tot zekere hoogte - aan aan de structuur die op tafel was gelegd.
Dat wil niet zeggen dat de partijen nu opeens in een strak keurslijf werden gedouwd en niet het hart moesten hebben om wat anders te vinden. Integendeel: door de gehanteerde werkwijze kwam van lieverlee helder naar voren dat een meerderheid wel wat zag in een cultuurhuis met een dorpshuisfunctie, theaterruimte en een expositieruimte. Als gewenste locatie voor het gebouw kwam de Thijsseschool naar voren, al was dat zeker niet unaniem.
Er volgt nu eerst nader onderzoek en het thema cultuurhuis komt terug in de raad, dus de wereld kan nog drie keer veranderen, maar er was dinsdagavond wel even duidelijkheid. Normaliter is het de raad die kaders stelt waarbinnen het college moet opereren. Nu waren de rollen eens omgedraaid en werd de raad gevraagd om binnen de gestelde kaders te opereren. Dat werkte eigenlijk wel zo verhelderend...
Jeroen van Hattum