De koolmezenvilla van de familie Berndsen, met (inzet) de dode koolmeesjes.
De koolmezenvilla van de familie Berndsen, met (inzet) de dode koolmeesjes. Foto: Familie Berndsen

Dode koolmeesjes

Wat vonden we het leuk toen in april een koolmezenpaartje ons vogelhuisje betrok. Het inrichten gebeurde zorgvuldig. Niet lang nadat moeder had zitten broeden, kwamen de eitjes uit. Het was een gekwetter van jewelste daarbinnen.

Niet alleen wij volgden de zaken met belangstelling. Onze katten werden er ook door gebiologeerd. Ze gingen met hun dikke lijven zelfs bovenop het vogelhuisje liggen om met een scheel oog door het gat naar binnen te loeren. Hier moest wat aan gedaan worden.

Buurvrouw Liz, die vanuit haar bovenraam onze katten ook pogingen zag ondernemen, kwam met een geweldig idee. Stukken regenpijp over twee flinke spijkers schuiven, zodat die bij aanraking van poezenpoten aan de rol gingen. De boven en onder het huisje aangebrachte pijpen waren geen fraai gezicht, maar buitengewoon afdoende. Onze moordzuchtige katten konden niets meer uitrichten en zaten de af en aan vliegende mezen mekkerend vanaf de grond gade te slaan. Dat konden ze tijdens het uitvliegen van de jonge meesjes dan mooi vanachter de ramen voortzetten, bedachten we wraakzuchtig, want dan zouden ze – minimaal een dag - gedwongen opsluiting krijgen.

Toen we zaterdagavond naar het journaal zaten te kijken en hoorden van de massale sterfte onder jonge koolmezen, ging er een belletje rinkelen. Hadden we vandaag eigenlijk wel vliegbewegingen waargenomen? Dat kon hier toch niet gebeuren, we woonden toch op Texel, dachten we naïef.

We liepen naar buiten en gaven een licht klapje op het vogelhuisje. Geen enkele reactie. Zouden ze misschien al ongemerkt uitgevlogen zijn? Dat hoop je even, maar dat was gezien het tijdsbestek onmogelijk. Met angstige voorgevoelens openden we het dakje. Er lagen vier piepkleine dode meesjes in en naast het nestje. Wat vreselijk naar.

Landelijk onderzoek zal uit moeten wijzen wat de oorzaak is. Er bestaat een vermoeden dat het komt door mensen die hun buxusplanten gezond willen houden en om die reden de daarop zittende rupsen met gif bespuiten. Koolmezen zijn dol op die rupsen. Het is om giftig van te worden, wat we als mensheid in de natuur allemaal aanrichten.

Margreet Berndsen, Den Burg

Naschrift: Margreet, en wellicht ook anderen, vraagt zich af of er meer dode jonge koolmeesjes of nestjes met deze vogeltjes zijn aangetroffen op het eiland? "Ik ben eigenlijk wel benieuwd of de vergiftigde buxusrupsen ook een rol spelen op Texel of dat er een andere oorzaak is voor de sterfte in ons nestje. De hitte kan het niet zijn."