@txl
Prestaties
Wie mij kent weet dat ik een echte theeliefhebber ben, en zoals wellicht iedereen ook wel weet, hebben de theezakjes van Pickwick altijd een vraag. Vandaag was de vraag; wat zijn je grootste prestaties tot nu toe? Ik vond het wel een nadenkertje. Is het mijn VWO-diploma? Of juist mijn HBO-diploma? Of misschien wel mijn eerste echte baan? Of bevallen? Rijbewijs halen? Een huis kopen? Eigenlijk zijn het allemaal wel prestaties. We beginnen al vanaf heel klein met prestaties; eigenlijk al vanaf het eerste moment dat je geboren wordt. Je kunt steeds meer zelf en elk dingetje wat je zelf kunt is een prestatie. Je gaat naar de basisschool, krijgt rapporten, je gaat op zwemles en haalt daarmee je zwemdiploma.. het leven is één en al prestatie. En vanaf jongs af aan weet je eigenlijk ook al dat dat zo is. Je moet afzwemmen, een prestatie leveren, om je zwemdiploma te halen. En we moeten (bijna) allemaal op de middelbare school eindexamen doen. En al zou het niet om een diploma gaan, als je werkt zal je ook moeten presteren, voor het loon dat je ontvangt.
Maar wat is dan eigenlijk mijn grootste prestatie tot nu toe? Ik denk dat mijn grootste prestatie tot nu toe is dat ik ervoor heb gezorgd en zorg dat ik gelukkig ben. Dat ik de dingen doe die ik vooral leuk vind. En dat ik doe waar ik zin in heb. Dat ik heb geleerd om volwassen te worden en dat je momenten van voorspoed ervaart en ook momenten van tegenspoed. En ik denk dat het niet zozeer met de prestaties in mijn leven an sich te maken heeft gehad. Ik moest mijn zwemdiploma halen, vooral voor een goed doel, dat je kunt zwemmen. Van nature heb je de dwang om te presteren, maar er werd mij geen prestatiedwang opgelegd. De eerste keer mocht ik niet mee afzwemmen. En natuurlijk baal je als kind, maar er was altijd weer een volgende keer. En misschien is dat nog wel het belangrijkste van presteren; doorzettingsvermogen. Je weet immers nooit hoe een koe een haas vangt.
Emily Westdorp