De kant langs
Brand!
Vanavond gaat de meierblis in de brand. Ooit door onze verre voorvaderen op de evenementenkalender gezet om de geesten van de winter te verdrijven en de terugkeer van het licht te vieren. In een tijd dat de winters nog lang en streng waren en duisternis nog niet tot kernwaarde verheven. Tijden zijn veranderd, maar gelukkig kunnen we met z'n allen nog elk jaar van die gigantische fik genieten.
Vuur blijft iets magisch. De meierblis trekt kinderen achter hun digitale schermen vandaan om hutten te bouwen en kattenkwaad uit te halen, ouders voegen zich op de avond zelf bij het grut om het met bier en knakworst gezellig te maken. Een vreugdevuur dat verbindt.
De boel vliegt ook wel eens onbedoeld in de fik. Ik zal nooit vergeten hoe wij met ons gezin in de vroege ochtend van 20 januari 1969 vanuit de huiskamer in de verte staarden naar hoog oplaaiende vlammen. Verderop in De Prins stond hoeve Amalia in lichterlaaie. Onderweg naar school zag ik hoe brandweerlieden het vuur probeerden te bestrijden. Terug uit school waren ze nog in de weer. Van de stolp restte slechts een rokende puinhoop.
Het heeft lang geduurd voor ik van zó dichtbij weer een brand meemaakte. Ik werkte net bij de krant, toen het alarm afging. Een bewoner van een appartement was met een sigaret in slaap gevallen, met desastreuze gevolgen. Eropaf met een gloednieuwe camera waarvan ik ter plekke ontdekte dat ik niet wist hoe die werkte. Gelukkig waren er meer fotografen.
Brandweerlieden waren druk in de weer om te redden wat er te redden viel, dankzij hun inzet bleef de benedenverdieping gespaard. Mijn ontzag werd zo mogelijk nog groter toen we, vele jaren later, thuis een keukenbrand hadden. De schade bleef gelukkig beperkt, naar wij waren diep geraakt door de grote hulpvaardigheid van brandweer. politie, etc.
Ik moest er aan denken toen ik in Museum Waelstee in De Waal een kijkje nam bij de tentoonstelling over de Texelse brandweer. De hele historie komt voorbij. Van de eerste motorspuit en een oude manschappenwagen tot brandspuiten, uniformen, etc. Ook een collectie brandweerpiepers, waarvan ik er wel een paar herkende. Veel foto's en krantenberichten. Er is wat afgebrand op Texel.
Er draait ook een film. Daarin vertelt Paul Eelman over zijn tijd als brandweerman. Hij was bij héél wat branden. Een gedreven brandweerman, zeg maar gerust fanatiek. Hij had zich eens laten ontvallen dat als ooit de graansilo van Keyser en Co. in De Waal in de fik zou vliegen, hij "de hoeken uit de straat" zou rijden om er als eerste bij te zijn.
Maar het liep anders. Toen Paul eens in Dubaï was, belde zoon (en brandweerman) Martijn. Slecht nieuws, Keyser en Co. stond in brand. Néé, he, net nu hij aan de andere kant van de wereld zat. De Texelse Courant werd gefaxt. De hele voorpagina ingeruimd voor deze enorme uitslaande brand, compleet met allerlei details en foto met inktzwarte rook.
Maar… Keyser en Co is toch gesloopt? Klopt. Ze hadden een grap met Paul uitgehaald, Harry de Graaf zat ook in het complot en had in het diepste geheim en met hulp van zetters en drukkers een nepkrant gemaakt. Paul was er met boter en suiker ingegaan. Gelukkig kon hij er nu om lachen.
Die tentoonstelling is de moeite van het bekijken waard, zoals dat hele museum trouwens. Met de Texelse Museumpas kun je er nog gratis binnenlopen ook.
Gerard@texelsecourant.nl