@TXL
Peuterpuberteit
Wij hebben sinds kort een peuterpuber in huis. Ik dacht eerlijk gezegd dat het wat later begon, maar onze minipuber is nu alvast begonnen. Ze weet dondersgoed wat je zegt, maar het doen is een tweede. En als ze haar zin niet krijgt gaat ze op de grond liggen rollen. Ik denk oprecht dat de buren weleens denken wat gebeurt er hiernaast? Schrale troost dat het schijnt dat de meeste ouders hier last van hebben.
De peuterpuberteit, oftewel de ''nee-fase'', begint zo rond anderhalf jaar en schijnt tot het vierde jaar te kunnen duren (heb ik echt vier jaar gelezen??). We zijn dus net begonnen. De kunst is negeren. En dat is soms echt een kunst. Het komt dus nu weleens voor in ons huis dat er in de woonkamer een krijsende peuter ligt en ik de keuken sta af te soppen. Tsja, wat moet je anders? Ik kan ineens nog meer respect krijgen voor al die puffende ouders die met soms drie peuterpubers door de supermarkt lopen en er voor moeten zorgen dat de zakken chips nog heel in het schap blijven staan.
Toch zitten er ook wel leuke dingen aan de peuterpuberteit. Zo snapt onze dochter veel meer en kun je nu echt communiceren. En dat maakt het ook weer veel makkelijker. Ze ziet dingen, probeert dingen te begrijpen. En ze is een echte dierenvriend. Ze bemoeit zich ook maar al te graag met de ''opvoeding'' van de katten. En dat zorgt voor schattige momentjes. Af en toe dwars zijn, je eigen wil uitvoeren is een goed begin voor deze harde wereld. Van je afbijten en niet alles accepteren, zo is het leven ook als je volwassen bent. Ik ben benieuwd of ze straks ook als ze twaalf is een echte puber zal worden. Of krijgen wij in de peuterpuberteit alles? Stiekem hoop ik op nu, dat is denk ik toch nog wel een stuk makkelijker dan de ''echte'' puberteit. We hebben nog wel een tijdje om te oefenen! Tot vier jaar is best nog wel een tijd……
Emily Westdorp