"Zinloze actie Ceres kost tonnen geld"
"Rigoureuze maatregelen zoals nu in Ceres om het waterplantje Watercrassula te bestrijden, zijn hoogstwaarschijnlijk zinloos", betoogt Gerhard C. Cadée" in "Wat ik zeggen wou".
In polder Ceres wordt hard gewerkt om een minuscuul waterplantje te bestrijden (Texelse Courant 12 en 20 maart). Het is een invasieve exoot afkomstig uit Australië, overal te koop voor aquarium en vijver.
Het lijkt op de strijd van David en Goliath, waarbij David (watercrassula) niet eens een steen nodig heeft om de strijd te winnen. Bedekken met zand zoals in Ceres gebeurt lijkt efficiënt, maar de plant verspreidt zich makkelijk via kleine fragmenten of zaad. Misschien raken we hem in Ceres wel kwijt, maar wat we na het maaien van het riet en alle activiteiten nu, juist in de broedtijd, ook kwijtraakten zijn broedvogels in het riet als rietgors, kleine karekiet, bruine kiekendief en weidevogels als kievit en tureluur.
Wetenschappers van de Radboud Universiteit (Van der Loop en collegae) publiceerden in augustus 2018 over de effectiviteit van maar liefst 59 bestrijdingsacties in diverse landen. Slechts zes acties hadden enig succes. Draineren en daarna bedekken met zand of plastic, of zoutwater inlaten hielpen op korte termijn maar voor hoelang is onbekend. Voorgoed raken we deze invasieve exoot, hier al aanwezig sinds 1995(!) nooit meer kwijt. Vergelijk acties tegen waterpest, Amerikaanse vogelkers ('bospest') en in zee de Japanse oester. We zullen moeten leren leven met exoten en hopen dat ze hier inburgeren zoals de Japanse oester, die nu een welkome schuilplaats biedt aan onder andere mossels. Het succes van invasieve exoten hangt vooral samen met het ontbreken van hun parasieten en vijanden hier.
Rigoureuze maatregelen als nu in Ceres zijn hoogstwaarschijnlijk zinloos. Ceres is bovendien niet de enige plek op Texel waar watercrassula verscheen. Dit kleine plantje, afkomstig uit aquaria en vijvers, verspreidt zich makkelijk via kleine achtergebleven of aangevoerde fragmenten. De rol van watervogels hierbij moeten we ook niet onderschatten. Darwin deed al onderzoek hieraan en ontdekte diverse zaden in klei klevend aan vogelpoten: het bewijs dat vogels aan verspreiding van planten kunnen bijdragen. Zaadjes van watercrassula zijn erg klein en hoelang ze begraven onder plastic of zand levenskrachtig blijven is onbekend, maar dat kan lang zijn. De kale zandvlakte die nu ontstaat is bovendien een ideale groeiplaats voor watercrassula dat zowel onder als boven water kan leven.
De verkoop van dergelijke invasieve exoten verbieden lijkt de enige maatregel die misschien enig effect zou kunnen hebben maar ziet U dat gebeuren? Deze zinloze actie in Ceres kost tonnen geld. Misschien was een proef met inlaten van zoutwater goedkoper geweest. Worden in de toekomst meer plassen op Texel dicht geplempt? Uitbreiding van watercrassula is niet te stoppen.
Gerhard C. Cadée