Komiek op herhaling
Gewaagd, maar onovertroffen. Toneelvereniging 't Amateurtje leverde zaterdag in De Wielewaal een bijzondere prestatie met de uitvoering van de komedie The Sunshine Boys.
Gewaagd in meerdere opzichten. De beroemde komedie geschreven door Neil Simon werd eerder gespeeld door grootheden als André van Duin en Johhny Kraaykamp. Een uitdaging ook omdat het geen oppervlakkige klucht is, maar een serieus stuk is, een mooi verhaal met subtiele humor.
Het draait om twee oude komieken, zij komen bij elkaar voor een herdenkingsoptreden. Willie is een oude brompot, gestalte gegeven door Richard Eelman. Terend op roem uit het verleden, wegkwijnend in een sjofel pension. Hij wordt verzorgd door zijn kordate nicht Babs (Lisa Zegers), die haar oom in de rol van agent probeert over te halen nog één keer met Oskar (Gooitzen Kedde) als The Sunshine Boys op te treden. Maar de twee komieken zijn ooit met ruzie uit elkaar gegaan. Als ze zich laten overhalen toch weer samen de bühne op te gaan, komt het oude zeer weer boven. Stekeligheden over en weer, met gevoel voor understatement gebracht.
Uiteindelijk belanden ze toch in de studio, waar Nanne-Jan Stienstra en Emiel Eelman een act als de Blues Brothers opvoerden. Een stevig contrast met de rest van het stuk, wellicht neergezet om de hectiek in de studio te illustreren. Stienstra was ook te zien als regisseur, een snelle jongen, maar dan met Friese tongval. Eelman, nog maar 18 jaar, had ook de ondankbare rol om er tussen te springen als de twee oude bromberen elkaar in de haren vlogen. Suzan Eelman manifesteerde zich in de doktersketch met diep decolleté als rondborstige verpleegster. Verleidelijk en met flair. Als de opwinding Willie te groot wordt, stort hij met een hartaanval ter aarde. In de volgende scéne is de brompot weer thuis, met opnieuw Suzan Eelman aan het bed, dit keer als moslima-verpleegster. Als de twee komieken elkaar weer treffen, komt het uiteindelijk tot een verzoening.
De acteurs verdienen een groot compliment. Hun tekstkennis was fenomenaal. Eelman die vrijwel het hele stuk op het podium doorbracht, evenals Kedde. Schijnbaar moeiteloos lepelden ze hun teksten op. Maanden was gerepeteerd, onder leiding van regisseur Karin Gaasbeek op zodanige wijze dat de rol rotsvast tussen de oren zat. Tekstvast en ook de timing en de subtiliteiten maakten dat het goed tot zijn recht kwam. Een bijrol dus voor souffleuse Yolanda Legierse. Wel goed zichtbaar was het werk van kapster Iris Baars, kleedster José Eelman en grimeurs Jacolien Eelman en Petra Brans, die onder meer hadden gezorgd dat de twee oude brompotten er grijs en gerimpeld uitzagen.