Wat ik zeggen wou
Wijsheid (2)
Toerisme, nog meer toerisme, teveel toerisme, nooit genoeg toerisme. Iedereen denkt er anders over en dat mag. Als je er aan verdient, ligt de grens verder dan wanneer je er niets anders aan overhoudt dan een rotgevoel.
Toerisme is dus leuk tot op zekere hoogte, maar gaat het over de grens, dan wordt het een probleem. En een probleem hebben we. Want door de grote drukte komt een ander probleem in beeld. Die toeristen, althans veel ervan komen met de auto en die willen ze ergens parkeren. Van alle kanten op zoek naar een plaatsje. Eerst op de parkeerterreinen en daarna in de straten waar wij wonen. Het gevolg is dat je dan beter je auto laat staan, want je kunt de hele dag niet in de buurt van jouw huis parkeren.
En ook door die grote drukte worden op het gemeentehuis plannen gemaakt; een categoriseringsplan, een mobiliteitsplan en vast nog meer plannen en die worden ad hoc aangepast aan de drukte, oftewel hap-snapbeleid.
We doen het alvast en als het beleid toch niet passend blijkt, dan slapen we er nog een nachtje over. We praten er achteraf nog eens over en passen het nog een beetje aan. Geld speelt geen rol, want die burgers betalen het uiteindelijk door de gemeentebelasting die ze opgelegd krijgen.
Maar dit is de verkeerde weg en een beleid dat precies andersom moet. Wat ik mis in het beleid is visie. Gooi alle plannen overboord en begin eerst eens, met als basis gezond verstand, een visie te ontwikkelen, die de leidraad vormt voor de komende 20 jaar. Wat willen wij, hoe zien wij het, wat is het beste voor de bewoners van Texel, hoe houden we het leefbaar?
Als volwassen mensen kunnen we zo gezamenlijk tot een breed gedragen beleid komen, gebaseerd op visie. Als die er dan hopelijk uiteindelijk is, begin dan pas met plannen maken.
Frans van der Reyken
Den Burg