Grote halen over mijn armen, bloed erbij neer. Ik heb mijn vest uitgetrokken, heb het warm gekregen van het snoeien. En altijd zonder handschoenen aan de gang, stom natuurlijk.
Maar de zon schijnt en ik ben lekker bezig, de narcissen staan in bloei in de border en de vogels hebben het druk ze vliegen af en aan, en mijn kruiwagen is al weer vol. Een rottige braam hangt in mijn jurk, ik trek en voel de pijn van dat ellendige ding die zomaar opkomt waar ik helemaal geen braam wil. Nog een grotere haal op mijn arm en mijn handen kapot, de tranen schieten in mijn ogen. Nijdig loop ik naar binnen, ik hou ze onder de koude kraan, meestal helpt dat, maar vandaag niet.
Ik zet een pot koffie maar de tranen blijven stromen. Ik heb een hekel aan mezelf, ben je nu van een paar bramenstiekels van de leg? Nee..
Bramen zijn lekker, bramen zijn zoet, van bramen maak je heerlijk sap, in de kaststaan heerlijke potten jam, de kinderen zijn er gek op. Bramen kosten niets. Het brengt mij terug in de tijd, in een gelukkige maar zeer schaarse tijd.
Om een bedrijf op te bouwen heb je geld nodig, hypotheek. Toen ik de eerste keer bij de bank kwam met mijn salarisstrookje van het Gemini, kwam het antwoord: "U moet zorgen voor borg, anders kun je geen meubelmakerij beginnen." Mijn vader stond borg, hij had vertrouwen en kon rekenen. In twaalf arbeidzame jaren, vol potten bramen jam hadden we het spul boven water. En zagen we de kans tot verbetering en verruiming op een andere plek. Ik ging naar de bank maar het leek wel of ze hadden geslapen de tijd had stil gestaan. Geen hypotheek op dit project mogelijk, was het antwoord. Ik ging naar Ruud en legde hem de cijfers voor. Ruud kon net als mijn vader rekenen. Sterker nog, wij konden op hem rekenen. Hij had gezien wat er tot stand was gekomen met heel hard werken. Met vriendelijke bewoording gaf hij vertrouwen in een hele grote stap die wij als bedrijf wilden maken.
Hij stond als man en tevens als voorman van de grote bank waarvoor hij werkte achter ons. En dat geeft kracht. Dat geeft energie en doorzettingsvermogen, dat helpt je om te groeien als goud gewas. Gisteren nam ik afscheid van hem. In een mooie kist gemaakt van vele herinneringen lag hij daar. Zijn hoofd op zachte schapenwol. Zijn hoofd dat voor ons rekende en dat vertrouwen gaf. Hij heelde de diepe kras die op de ziel was gezet. En niet alleen voor mij, nee voor vele anderen. Dat zie ik als ik door het donker terugloop aan de lange rij langs de brandende oliedrum in de avond. We konden op hem rekenen. Bedankt Ruud.