Droomseizoen van Denise zit erop
Eerst maar even wat uitleg vooraf over de verschillende wedstrijden die gereden worden van half september tot eind februari. Een beetje taaie kost wellicht, maar dan zitten we er vanaf de aanvang van volgend seizoen alvast lekker in. De belangrijkste wedstrijden in het seizoen zijn het Wereld- (begin februari), Europees (november)-, en Nationaal kampioenschap (januari). Er is daarnaast een Wereldbekercompetitie, gevolgd door de Superprestige, de EKZ crosstour - die Denise won - en dan nog een hele serie wedstrijden die door commerciële partijen zijn geadopteerd en samen een klassement vormen. En dan nog een hele serie losse koersen waarvoor geen totaalklassement bestaat.
Voor een renner is het echt niet mogelijk om aan al deze wedstrijden mee te doen, én een kans te maken op het WK, EK of NK. Volgend seizoen wil Denise door haar hoge UCI-ranking (ze steeg van ong. plek 80 naar plek 3!) vanaf het begin meestrijden in de Wereldbeker en de Superprestige. Een seizoen waarin de Supportersgroep van Denise een paar keer wil proberen om een bus met Texelse fans naar de wedstrijd te krijgen. Overigens is het ook zeer aan te raden om op eigen gelegenheid die kant op te gaan, bijvoorbeeld in combinatie met een weekendje Gent, Antwerpen, Mechelen of Leuven.
Terug naar de wedstrijd van zaterdag in Leuven. Aan het parcours tref ik Renz en Janneke Kampstra uit Oosterend. De vader van Denise, John, is een neef van ze, dus dan is het logisch dat je de carrière van Denise op de voet volgt. Renz was ook mee met het groepje Texelaars dat naar het WK in Denemarken is geweest. Beiden hadden we een supportersvlag bij John uit de bus opgehaald, dus dan zie je elkaar al snel staan. Het is trouwens een goed gebruik onder Texelse supporters om even goeiedag te zeggen in het rennerskwartier bij de camper van Denise, dan weet ze dat er support van het eiland voor haar aan de kant staat. Iets wat ze overigens oprecht erg leuk vindt.
Sven Nijs
De vlaggen vallen als gezegd goed op en we zoeken een plekje waar ze haast wel in beeld móeten komen. Naast ons staat Marino Olislager uit Sint Truiden. Lachend: "Jullie gaan toch niet al te hard zwaaien met die vlaggen hé? Ik heb zojuist een pintje gepakt en straks sta ik daar vol mee in beeld!" Marino is niet de enige, het is twee uur, maar de tap is al een tijdje open schat ik zo. Twee grote feesttenten formaat "Ronde om Texel' kunnen de toeschouwers onderdak bieden om op te warmen en te feesten. Maar dat is nu niet nodig. Stonden we een maand geleden nog met skibroeken en thermo-ondergoed langs het parcours in Denemarken, nu is het in je T-shirt nog warm zat. Marino komt al van jongs af aan 'op de koers'. Hij was altijd groot fan van van Sven Nijs en heeft zijn hoop nu gevestigd op diens zoon Thibau, die zojuist bij de junioren de wedstrijd gewonnen heeft. "We zullen eens zien of hij die Matthieu van jullie straks zal kunnen verslaan". De suprematie van genoemde Matthieu van der Poel maakt overigens dat de wedstrijden bij de mannen niet zo spannend en leuk meer zijn om naar te kijken. "Als Matthieu gaat verdapperen is de aardigheid er direct af." Wat een mooi woord trouwens, 'verdapperen'.
Verdapperen, pintjes en koersfeesten
De aandacht is mede daardoor ook meer en meer verlegd naar de dames, vertelt Marino: "Vroeger kwamen wij voor de vrouwen de tent niet uit, maar nu is dat wel anders". Natuurlijk is voor hem zijn landgenote Sanne Cant favoriet, maar hij heeft daarnaast veel bewondering voor de Nederlandse dames en met name voor Denise, "die altijd zo strijdlustig is." Cant is overigens in Leuven afwezig wegens ziekte en Denise wint na een knappe inhaalrace vanwege een slechte start haar veertiende wedstrijd van dit seizoen. Dat betekent ook de vijfentwintigste podiumplek in amper een half jaar tijd.
Het is warm en de Amerikaanse Compton moet de strijd staken met, naar mijn idee, verschijnselen van oververhitting. Annemarie Worst is snel gestart en moet dat bekopen. Ze drinkt tijdens het rijden uit haar bidon vanwege vochtverlies door transpiratie door de warmte, iets wat ongebruikelijk is in het veldrijden. Een luxe om zo aan het parcours te staan. Supporters die in Hoogerheide zijn geweest hadden regenbroeken aan en laarzen die maar net hoog genoeg waren om door de prut te komen. Aan de kant bespreken we waarom naar ons idee Denise de warmte wel goed kan verdragen. "Ze zit immers de hele zomer op het strand bij haar huisje". Dat wil zeggen, als ze niet hoeft te trainen natuurlijk.
We brengen na de podiumceremonie de vlaggen terug en bij de camper zit Denise op de rollen om uit fietsen. Trainer Tom de Kort is ondertussen samen met John al bezig om de fiets schoon te maken. Het is maar één fiets dus ze zijn snel klaar. "In Hoogerheide heeft Denise wel drie keer van fiets moeten wisselen. Er zat zoveel prut aan haar fiets dat hij wel twee kilo zwaarder was." De Kort is zelf ook enorm verrast door de ongekende progressie van Denise die ze samen hebben bereikt. Vorig jaar was hij regelmatig op Texel en ontdekte ook direct hoe klein het eiland is. Hij werd aangesproken door Theo Boom die hem zag in zijn jas met sponsoropdruk. Desgevraagd vertelde De Kort dat hij op het eiland was om met een Texelse te trainen. "Oh is dat toevallig Denise Betsema? Die heeft haar eerste mountainbikelessen nog van mij gehad." De Kort hield er een uitnodiging voor het geven een clinic bij de Wielervereniging aan over.
Beroepsmilitair De Kort is overigens een sympathieke, jonge vent en een makkelijke prater, dus als we ons gesprek afronden is de mannenwedstrijd inmiddels in volle gang. Ik zie de laatste rondes en hoe Belgisch kampioen Toon Aerts de sprint weet te winnen. Bij afwezigheid van Van der Poel is het een compleet Belgisch podium. Des te meer reden om direct na de finish de muziek in de tenten vol open te draaien. De huldiging geloven de meesten wel, het feest kan beginnen. De vraag bekruipt me of de wedstrijden slechts de omlijsting vormen van een lokaal feest of andersom. Hoe dan ook is het een mooie combi die samen een leuke dag oplevert. Nooit geweten trouwens dat er wielerfeestmuziek bestaat. "Tommeke, Tommeke", zingt iedereen luid. De tekst gaat over de onlangs gestopte wielrenner Tom Steels en zijn overwinningen. Als de menigte losgaat en de eerste polonaise wordt ingezet is Denise al lang onderweg naar haar slaapadres. Op tijd naar bed want morgen is er weer een wedstrijd, de laatste van dit seizoen. En dan...een zéér verdiende vakantie!