De kant langs
Te water!
Wie heeft het nummer van Maarten van der Weijden? Is het niet leuk om de marathonzwemmer na zijn heroïsche en bijna volbrachte Elfstedenzwemtocht te vragen de zojuist voltooide randsloot rond Waalenburg feestelijk te openen. Het zou een prachtig bedrag voor het goede doel kunnen opleveren en bovendien een mooie publiciteitsstunt voor het nieuwe natuurgebied op het eiland. Tegen de tijd dat het water voldoende op temperatuur is, zijn de graafmachines wel uit het gebied verdwenen, bloeien de orchideeën uitbundig, zoemen de insecten en vechten de kemphanen die natuurbeheerders zo graag terugzien in het gebied wellicht al om de vrouwtjes.
In het kielzog van Van der Weijden mogen natuurlijk ook anderen het water in om al zwemmend het Rondje Waalenburg te volbrengen. Ruimte genoeg in dit nieuwe binnenwater. Geen gedonder met het tij en stroming zoals buitendijks, hier staat zomer en winter water genoeg. Gezien de enorme hopen uitgegraven grond die ik voorbij heb zien komen is de vaart diep zat. Ik zie een waar volksfeest voor me, na afloop uitbundig gevierd met Waalenbier, de nieuwe tractatie waarmee één van onze vijf Texelse brouwerijen op het eiland vast op de proppen komt.
Maanden graafwerk heeft het gekost, maar dan heb je ook wat. Tijdens de storm vrijdag zag ik al rijdend over de Nieuwlanderweg hoe het water ver boven de kant uitspatten, met spectaculaire skuumkoppen. Maarten moet tijdens het zwemmen hier en daar wel goed opletten dat hij niet tegen de kant zwemt, want in het tracée zitten een paar flinke bochten. Zoals bij hoeve Kilstee, waar de sloot omheen gaat. Om een voor mij onduidelijke reden is deze gesaneerde melkveehouderij niet gesloopt, zoals met andere boerderijen in Waalenburg is gebeurd.
Maar al rijdend langs die brede vaart bekroop mij ook een gevoel van onbehagen. Een sloot van een meter of vijftien breed en naar verluidt vier meter diep. Daar moet je moet je met je auto niet in belanden. Een tijdje geleden deed TB-raadslid Cees Hooyschuur de suggestie of er geen vangrail langs moest komen. Het college vond dat niet nodig, omdat er vanaf de rand van de weg tot de sloot toch gauw een meter of zes tussen ligt.
Dat lijkt een heel eind, maar ik ben bij heel wat auto-ongelukken geweest, ook van de weg geraakte voertuigen die veel verder dan zes meter van de weg tot stilstand waren gekomen. Of ergens omgekeerd in een ondiepe sloot eindigden, waarbij inzittenden het er meestal wonderwel levend vanaf brachten. Zoals de inzittenden van de Texelhopper die woensdagmorgen op de hoek IJsdijk-Lagewegje in de sloot belandden. Ik heb het uitgestapt: dit busje gleed op ruim twintig meter afstand van de weg de sloot in. Je mag er niet aan denken dat zo'n busje in zo'n brede en diepe sloot zou zijn beland.
Dus is het beter om er ook maar niet aan te denken aan wat er daar allemaal mis zou kunnen gaan. En eveneens de gedachte uit te bannen dat je op je oude dag al rijdend over het fietspad op je booster onderweg in slaap sukkelt en zomaar in de plomp beland maar even te parkeren.
Denk vooral aan leuke dingen, een mooie fietsrit over dat nieuwe fietspad in Waalenburg, over die nieuwe brug die René Boon daar vorig week heeft laten zakken. Want met al wat er gezegd en geschreven is over dit nieuwe natuurgebied, denk ik dat we er straks wel een leuke fietsroute bij hebben en ben ik heel benieuwd hoe het er daar allemaal uit gaat zien.
Gerard@texelsecourant.nl