Gezinsleven
Op het moment dat je aan kinderen begint opent zich een nieuwe deur. Daarachter vind je een nieuwe wereld, vol verrijking, een ander ritme, en daarmee dus ook een ander leven. Waar je voorheen binnen vijf minuten de deur uit was als iemand je opbelde, duurt dat nu minstens tien minuten (en dan heb ik er nog maar één) én is het vaak de vraag of je wel weg kunt. Middagslaapjes kunnen echt niet overgeslagen worden, en 's avonds tot laat wegblijven met de kleine is ook niet zo'n handig plan. Tsja, het leven verandert. Op de een of andere manier ben ik wel zo'n ouder die het heerlijk vindt om eigenlijk altijd met de kleine te zijn. Soms zijn die me-time-momentjes, zoals naar de kapper of schoonheidsspecialiste gaan, echt heerlijk, maar ik zou er niet aan moeten denken om voor elk wissewasje een oppas te regelen. Soms vind ik al dat ik te vaak doe, terwijl mijn omgeving constateert dat ik bijna nooit meer iets echt voor mezelf doe.
Nee, ik ga inderdaad eigenlijk nooit meer een hele middag met een vriendin high tea-en en mijn kind naar de oppas brengen. En al helemaal nooit meer naar de kroeg en bijna nooit meer naar een feestje. Of ik dat erg vind? Ik denk dat ik het soms erger kan vinden wat andere mensen daarvan vinden. Raar he, het is je eigen leven, maar je vindt een ander zijn mening minstens zo belangrijk. Ik zie soms wel moeders die én leuk spelen met hun kind, én naar de kroeg gaan én geen feestje missen. Tsja, onder dat type moeder val ik niet. Mijn allerbeste vriendin noemt me een huismus, maar wel met een glimlach. Ze weet hoe ik ben, dat ik het heerlijk vind om na een dag vol kinderspelletjes, opvoeden en opruimen op de bank te ploffen met chocola en thee, en heel degelijk om een uur of tien naar bed te gaan. De weerzin dan nog een voet buiten de deur te zetten is dan groot. Misschien vinden mensen mij saai (is dat het juiste woord?) omdat ik nog best jong ben. Absoluut waar, maar ik stond ook al vanaf mijn vijftiende in de kroeg met (bijna) alles erop en eraan. Ik ben geen laatbloeier, eerder een vroegbloeier. Of ik dat erg vind? Ik heb nu besloten van niet. De enige die je gelukkig kunt maken ben jezelf, dat zou ik wat vaker tegen mezelf moeten zeggen.
Emily Westdorp