"Er zijn zelfs mensen boos dat ik hier
vertrek, dat
ontroert me"
Dirk Breedveld (58) uit Den Burg vertrekt na 27 jaar bij 'zijn' Taveerne De 12 Balcken in Den Burg om aan de slag te gaan bij Gastropaviljoen XV. Een verrassing voor velen.
"Mensen noemen het dapper en stoer. Er zijn zelfs mensen boos dat ik hier vertrek. Dat ontroert me, het is een enorm compliment. Het is nooit een sleur geweest en ik ben nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan, maar ik ben toe aan een nieuwe prikkel. De gedachte speelt al een aantal jaren en ik had wel besloten dat wanneer ik wat nieuws ging doen, het ook totaal wat anders moest zijn. Ik heb ook niet in Den Burg gezocht. Ik mag zeker nog tien jaar werken en ik ben blij dat ik bij paal vijftien een prachtige nieuwe uitdaging heb gevonden."
Het vertrek van Dirk naar het strand leidde tot verbaasde reacties, onder andere van zijn nieuwe collega's. '"Heb je je aandelen verkocht?', vroegen ze dan. Maar ik zit verder niet in het bedrijf. Ik heb hier lang gewerkt en zeker wel mijn stempel op bepaalde zaken gedrukt. Dan denken mensen al snel dat het bedrijf van jou is."
Na een korte kennismaking met het café in 1990 komt Dirk in 1992 in De Balcken werken waar de huidige eigenaar Co Vermue bedrijfsleider is. Hij groeit uit tot misschien wel hét gezicht van De Balcken. Als biersommelier en de inkoper van alle alcoholische dranken is hij medeverantwoordelijk voor het succes van het populaire café. "Toen ik begon hadden we ongeveer zes speciaalbieren. Nu zijn dat er honderdvijftig. We hebben speciaalbieren die niet iedereen heeft. Natuurlijk heb je klassiekers als Westmalle, maar het is ook leuk als je de gast iets kan aanbieden wat hij niet kent."
Gevraagd naar zijn eigen biertje, loopt hij kordaat en doelgericht op de koelkast af. Hij weet ze feilloos te vinden en al snel staan er drie biertjes op tafel. "Dit zijn momenteel mijn favoriete biertjes. De Guldenberg tripel, die gaat er altijd in. Verder de Northern Lights, een licht alcoholische IPA van brouwerij Whiplash (in een kunstig vormgegeven blik red.) en de Tynt Meadow, misschien wel de meest verkochte trappist bij ons op dit moment."
Ik vind het belangrijk dat er ook betaalbare vakopleidingen zijn voor ouderen
Als het op bier aankomt, is Dirk een absolute kenner en hij heeft er ook duidelijk plezier in. "We hebben hier nooit gewacht op wat de groothandel ons aanbood. We gaan ook echt zelf op zoek en ik heb een groot netwerk. Ik reis geregeld het land door om bier te halen. Ik ben bestuurslid van de 'Alliantie Biertapperijen', de oudste speciaalbiervereniging van Nederland, opgericht in 1986. Dat lijkt misschien niet zo oud, maar toen was speciaalbier echt nog iets unieks. Tegenwoordig is het niet meer bij te houden, zoveel brouwerijen schieten er de grond uit. Er blijft altijd iets nieuws te ontdekken. Sinds 2014 zijn we met De Balcken ambassadeur van Orval, een Belgisch biermerk, en dat zijn er maar 34 in Nederland. Één keer per jaar mag ik daarvoor naar de ambassadeursdag, tegen de Franse grens. Dat zijn prachtige dingen. Maar ik kan ook enorm genieten van mensen verrassen met eens een andere wijn, of een andere jenever dan die van Bokma. Niets ten koste van Bokma, maar ik denk dat er in die prijsklasse ook lekkerdere jenevers zijn. Als dan de keer daarop die mensen weer die ene jenever bestellen, is dat leuk."
Tot zijn plezier ziet hij dat slijterijen en supermarkten steeds meer speciaalbieren verkopen. "Je zou dat als bedreiging kunnen zien, maar ik doe dat niet. Mensen komen ook naar De Balcken voor een fijne genoeglijke avond, de service en de sfeer. Een echt avondje weg. Daarnaast heeft De Slock ook veel speciaalbier. Toch bijten we elkaar niet. Beide cafés hebben hun eigen vaste gastenkring, al komt een deel ook gezellig bij allebei. Zij doen daar ook goed werk, dat is mooi om te zien."
Bij het Gastropaviljoen hoopt hij zijn netwerk en zijn kennis te kunnen gebruiken om iets moois op te bouwen. "Dat is nog een jong restaurant en er valt dus nog een hoop te ontwikkelen. Zij hebben ook echt interesse om het bieraanbod uit te breiden. Hoe en wat precies moeten we nog uitstippelen. Daarover zijn we al aan het praten. Ik hoop mijn nieuwe collega's een hoop te kunnen leren op dit gebied en ik ben ervan overtuigd dat ik op mijn beurt weer heel veel van hen kan leren. Het is een heel andere wereld, al was het alleen maar om de afstanden die je op een dag loopt. Ik denk dat ik straks op mijn 58-ste fitter ben dan ooit", lacht hij.
Een hoop veranderd
Toen hij begin 1992 begon zag de Texelse wereld er heel anders uit. De seizoenen zijn korter en de piek qua drukte in het café in de Weverstraat ligt vooral op de vrijdag en zaterdag. "Nu is er alle dagen wel wat te doen. Dat komt natuurlijk ook omdat we tegenwoordig ook wat meer restaurant zijn. Dat was vroeger heel ongewoon. Nu zie je dat op veel meer plaatsen." Hoewel hij uiterst positief in het leven staat, heeft hij ook wel een kritische kanttekening: "Ik heb het idee dat de jeugd van nu over het algemeen gezien wat minder bereid is naar de werkgever toe te bewegen. Ze werken voor hun geld, maar als er dan een feestje is waar iedereen heen gaat, zijn zij het het liefst niet degenen die dan werken. Ik denk dan ook wel eens 'zorg dat je het volgende feestje wel kunt'. Werk brengt rechten met zich mee, maar ook plichten."
Dirk vervolgt: "Dit geldt overigens ook voor de werkgever. Ik ben altijd actief geweest voor de vakbond en heb me in die hoedanigheid ook altijd sterk gemaakt voor 'normale werkweken'. Onder Co ging dat ook altijd prima met weken van 38 uur, zodat je ook nog vrije tijd over hebt. Ik hoop deze goede arbeidsomstandigheden mee te nemen naar het Gastropaviljoen. Het moet uiteindelijk van twee kanten komen in een arbeidsrelatie. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt."
Werk voor hogeropgeleiden
Dat Dirk zich sterk maakt voor een 38-urige werkweek is niet vreemd. Hij houdt er een druk leven op na naast zijn werk. Zo is hij bijvoorbeeld actief voor de Stichting Vakopleidingen Horeca en maakt hij onderdeel uit van de examencommissie. "Dat blijf ik ook doen. We zijn verantwoordelijk voor het opzetten van diverse bier- en wijnopleidingen. Er wordt altijd gesproken over onderwijs voor jongeren, maar ik vind het ook heel belangrijk dat er betaalbare vakopleidingen zijn voor ouderen. Ook zij moeten zich kunnen blijven ontwikkelen."
Politiek
Een veelgehoorde mening is dat aan een bar niet over politiek wordt gepraat. In De Balcken is dat anders. "Hier wordt juist veel over politiek gepraat. Maar altijd op een nette manier, er is nooit een twist beslecht met een slag. Al voordat ik hier werkte waren er op zaterdagochtend pittige discussies over politiek, bijvoorbeeld tussen Piet Zegers - vanuit een rechtse christelijke hoek - en Iede de Vries - journalist met linkse achtergrond. Tot op de dag van vandaag verzamelen leden van de gemeenteraad zich na vergaderingen vaak hier. Dat is zo gegroeid in de jaren '90."
Volgens Dirk is het qua uit de hand lopende discussies sowieso een erg rustig café. "In 27 jaar zijn er misschien twee momenten geweest waarvan ik echt dacht 'dat hoop ik niet nog eens mee te maken'. Ik denk dat er weinig cafés zijn die dat kunnen zeggen. Het is een café waar je 's avonds nog in je eentje achter de bar kunt staan. Soms is dat trouwens eenzaam als je na sluit in je eentje aan het opruimen bent en alleen de deur achter je dichttrekt. Aan de andere kant kan het na een drukke avond ook echt een zenmomentje zijn. Even geen herrie om je heen."
"Ik ga de gasten missen"
Op de vraag wat hij het meest gaat missen, is het antwoord makkelijk. "De gasten." Jarenlang zaten ze bij hem aan de bar of maakten ze een praatje met hem als hij in de keuken stond. "Maar het is niet zo dat ik hier nooit meer kom. Ook ik heb wel eens zin in een lekker glas bier buitenshuis. Ik blijf ambassadeur van De Balcken."
Twijfels over zijn vertrek heeft hij niet. "Nee, dit is het juiste moment. Ik draaide soms wel vier diensten tot sluit, dat was dan een bewuste keuze. Ook omdat ik geen kinderen heb. Maar het wordt wel zwaarder om vaak tot diep in de nacht te werken. Dat heb ik wel een beetje gehad. Het is nu aan anderen. Sam zit sinds kort ook in het bedrijf en er staat een leuk team. Er zijn bepaalde dingen die ik op zou willen pakken om door te ontwikkelen, maar dat is niet aan mij. En ik heb alle vertrouwen in ze. Als ze er toch een potje van maken, geef ik ze ongevraagd advies", lacht hij.
Nog een week en dan zit er Balckencarriëre van Dirk er op. "Het was een prachtige tijd en ik vertrek terwijl we in de café Top 100 staan. Dat is geweldig. Waar ik trouwens ook best wel trots op ben dat ik sinds 2002 al tenminste 151 unieke proeverijen heb georganiseerd en dat het een mooie sociale biervriendengroep van inmiddels 120 mensen heeft opgeleverd. De laatste maand was al één grote afscheidstournee, het waren vreemde weken. Ik spring nu redelijk het diepe in met deze overstap, maar heb er enorm veel zin in", besluit Dirk.
Job Schepers
