Column
Overcompensatie
Januari, zo'n maand dat je de weegschaal vakkundig ontwijkt, omdat ook een slechtnieuwsgesprek met jezelf niet leuk is. Niet alleen ga je in december feestmaaltijd na feestmaaltijd af, het is voor velen ook de maand dat er meer alcoholische versnaperingen worden genuttigd dan in de rest van het jaar. Tel daarbij op dat - in mijn geval - drie keer in de week sporten door drukte qua werk en een met feestdagen gesloten sportschool werd gereduceerd tot twee. Ik was dan ook opgelucht dat het januari was. Weer fanatiek sporten en wat minder feestjes. Ik noem het niet eens goede voornemens, het is gewoon terug naar de basis.
Het probleem bij mij is dat ik geen maat kan houden. Dat is zo in de kroeg, dat is zo in sportschool. Het is eigenlijk alles of niets. In de weken dat ik iets minder sportte, moet je keuzes maken. Wat train ik wel en wat train ik niet nu ik een keer minder sport. Bij mij was die keuze vrij simpel. Ik heb een gruwelijke hekel aan 'benendag' en ik weet dat ik in mijn sportschool niet de enige ben die er zo over denkt. Het betekende dat ik vorige week voor het eerst sinds 2,5 week 'legday' op het programma had staan. In plaats van de oefeningen iets terug te schalen om het weer op te pakken, besloot ik er juist maar even een schepje bovenop te doen. Dan zit je er meteen weer lekker in, was mijn gedachte.
Tijdens het sporten merkte ik al dat ik spijt ging krijgen van deze aanpak. Ik was pas halverwege de training toen ik besloot toch tussendoor maar wat armoefeningen te gaan doen. Mijn benen trilden dusdanig dat ik er niet van overtuigd was dat ik de volgende oefening vol zou houden. Vreemd hoe snel het lichaam spieren weer afbreekt, terwijl je heel lang bezig was om op een bepaald niveau te komen. Al met al haalde ik het einde van de training voldaan, maar trilden mijn benen nog een uur na. Toen ik de volgende dag uit bed kwam, wist ik al dat het een lange dag ging worden. De benen leken in beton gegoten, zo stijf. Als 'Forrest Gump' in de beugels sleepte ik het ene been voor het andere. In beweging blijven is het devies om zo snel mogelijk weer soepel te zijn en dus sleepte ik me aan het einde van de middag toch maar naar de fitness. Na dertig minuten op standje twee op de crosstrainer - echt heel laag - kwam er weer een beetje gevoel in de benen.
De benentrainingen moedwillig overslaan, was een niet al te best idee. Dat moet volgend jaar beter. Al weet ik dat ik dan wel streng voor mezelf moet zijn. Want als er ergens ruimte is om deze training over te slaan, neig ik daar toch al snel naar.
Job Schepers