De kant langs
CO2
"Wordt het niet eens tijd dat jullie schrijven over die enorme hoeveelheid CO2 die momenteel wordt geproduceerd in Waalenburg? Natuurontwikkeling noemen ze dat, nou van al die uitlaatgassen wordt de natuur echt niet beter."
De vraag kwam voorbij toen we tijdens de mountainbiketocht "Ride for Rob" even op adem kwamen bij het kijkscherm voor het nieuwe natuurgebied Dorpzicht. Er viel trouwens weinig te zien, de natuur vertoefde blijkbaar even elders. Het was mooi dat er ook veel vrouwen meereden. Eén van de rijdsters wond zich nogal op over de CO2-productie, die in haar ogen in geen verhouding staat tot de te behalen natuurwinst. Toegegeven, het wordt wat afgereden en –gegraven. Niet alleen ín het gebied, ook daarbuiten. Want voor het grondtransport moeten volgens deze criticaster ook vrachtauto's uit het zuiden van het land helemaal deze kant op, om vervolgens met dezelfde rookpluim uit de knalpijp weer terug te gorren.
Tja, ik geloof best dat er daar heel wat rook de lucht in gaat. Maar hoeveel CO2 precies? "Zoek dat nou eens uit?" Ik ben geen expert op dat gebied, maar hou me aanbevolen voor hulp van kenners die deze rekenkunst wel machtig zijn.
Verder rijdend bleek het niet allemaal kommer en kwel. We snoven onderweg veel zuivere lucht op en passeerden al trappend daken met zonnepanelen, zelfs geheel energieneutrale woningen, waar dus helemaal geen CO2 vrijkomt.
Toen de schade aan de atmosfeer boven Waalenburg bij de volgende stop bij het Sluftercafé opnieuw ter sprake kwam, haalde een andere rijder z'n schouders op. "Dit gaat toch nergens over. Peanuts bij wat de scheepvaart de lucht in blaast." Hij had een punt. Tankers, container-, cruise- en andere schepen varen op diesel, stookolie en wat al niet meer, waarbij inderdaad enorme hoeveelheden stinkende rook vrij komen. Donderdag stond in de Volkskrant dat de commerciële zeevaart 890 miljoen ton aan CO2 per jaar de lucht in blaast. Een hoeveelheid waar ik me geen voorstelling bij kan maken. Maar het is 2,5 procent van de mondiale uitstoot en zelfs nog meer dan de complete luchtvaartsector bij elkaar.
Het artikel ging ook in op alternatieve, schonere energiebronnen voor de scheepvaart. En jawel, daar werd onze Texelse trots TESO genoemd. De Texelstroom die deels op CNG (samengeperst aardgas) en elektriciteit vaart en die zelf stroom opwekt. "Een soort Priusmethode", dichtte de krant TESO een voorbeeldfunctie toe.
De opmerking stond ergens verstopt in het stukje, ik vraag me af of er veel lezers zijn die zover hebben doorgelezen. Als eiland moet je het natuurlijk ook zelf uitdragen. En daar gaat het mis. Let maar eens op het bootje op het bord dat de weg wijst naar onze veerboot. Uit de schoorsteen komt een grote rookpluim. Dat kan dus echt niet meer. Hoog tijd voor een nieuw bord.