Ongezouten
Blauw
Manlief is woedend. Op de supermarkten. Ongelooflijk, letterlijk en figuurlijk. Uitgerekend met kerst zijn de winkels beide dagen open geweest. Niet alleen op tweede kerstdag, nee, ook op eerste kerstdag. Zeker nooit gehoord van het gezegde dat je je geld maar één keer kunt uit geven. Maar ja, het kwaad is geschied: Vreten op aarde. Voor volgend jaar heeft mijn lieverik echter een lumineus idee. Daarbij gaat hij er gemakshalve van uit dat de supercao rekening houdt met 200% salaris op feestdagen. Double income dus voor de werknemers. Dat wel. Maar pech voor de werkgevers, want er is geen klant te bekennen: No customers yet. En wat krijg je dan? Juist, DINCY. Double income, no customers yet. Boycotten die hap. Dat zal ze leren. De enigen die rondlopen in de super zijn de medewerkers. Dan is het snel over, belooft Annie. En weet je waar mijn mannetje ook razend over is. Dan willen die supers ons doen geloven dat ze mee moeten in de idiotie van de 24/7 economie. Maar op nieuwjaarsdag zijn ze dicht! Wat een watjes. Annie roept iedereen op om dinsdag aan de dichte deur van de super te gaan rammelen, goed zichtbaar voor het oog van de camera. Dan komen ze er achter dat ze toch mooi 648 klanten hebben misgelopen. Dus gaan de winkels in 2020 ook op nieuwjaarsdag open. En dan halen wij weer DINCY uit de kast. Prachtig toch?
En als we nu toch bezig zijn met boodschappen doen, lust ik er nog wel eentje. Annie roept op om vooral die scanpistolen links te laten liggen. Wat is er nou nog mooier dan bij de kassa toegezongen te worden met: 'Spaart u ook zegeltjes, bonuskaart of airmiles?' Terwijl de boodschappen er geen cent goedkoper op worden, betekent zo'n scanpistool de dood in de pot voor die alleraardigste kassière. Dat willen we toch niet op ons geweten hebben, dat de werkloosheid ongenadig toeslaat op Texel. Dat bedoelden we niet met meer blauw op straat. Voor veel eenzamen is dat gesprekje met de kassamedewerkster trouwens het hoogtepunt van de dag. Dat moeten we koesteren. En als toeristen zich ergeren aan ons praatje pot? Dan weet u wat u moet zeggen: 'Gaat u maar voor, want ik heb geen vakantie.' Tot slot is het tijd voor een wens, uitgesproken door Annie. De kop van de column is ONGEZOUTEN. Recht voor zijn raap. Zonder overigens op alle slakken zout te leggen. Het moet wel leuk blijven. Zelfs zoete koek neem ik altijd met een korreltje zout. Maar ook Annie stelt haar grenzen. En die moeten bewaakt worden. Ik wens u het allerbeste. Foor nou en naggeres. Proost.
Annie@texelsecourant.nl