Anders bekeken...

Van ons allemaal….

Zondagavond zat ik in tranen op de bank, het kan je dan wel eens overvallen en je probeert het te verbergen. Op een moment kijk je naast je en dan zie je dat manlief hetzelfde heeft.

Nee het was niet doordat het licht uitging bij Feyenoord. Feyenoord, gesponsord door Qurrent dat staat voor duurzame energie, liet het helemaal uitgaan. Ik moest wel slikken toen het schemerig werd, de lichtmasten uitvielen en de duisternis over Rotterdam-Zuid viel. De wedstrijd gestaakt…

Nee het kwam niet door Patrick Roest die zulke geweldige schaatstijden neerzette dat het tijdperk van ons aller veelvuldig kampioen Sven Kramer nu lijkt overgenomen door dit sympathieke lange talent. Sven waarvan we eigenlijk altijd aannamen dat hij het goud binnen zou slepen met de vingers in de neus, wordt nu door de eenvoudige man die hij zelf veel geleerd heeft met gemak overtroefd.

Nee het kwam niet door Epke. Net vader geworden zweefde deze Friese blonde God als een fenomeen door de lucht. Hans van Zetten kon hem niet mooier beschrijven. Hij droeg de gouden plak op aan zijn pasgeboren zoontje Bert. Prachtig.

Dit meisje van de Bruinvis bracht         tranen in de ogen

Het was niet SVO dat met een geweldige wedstrijd de koppositie wist vast te houden. We stonden te kijken in een mooi zonnetje en zagen de jonge mannen rennen en zich vol vuur inzetten voor dat ene doel. De overwinning, en die smaakt naar meer.

Manlief vroeg terloops of de platte wagen nog in de boerenschuur stond. Lichtjes in de ogen, er is hoop op overwinning, hoop op glorie. En dat is mooi na jaren waarin spelers naar andere dorpen vertrokken of geblesseerd niet tot bloei kwamen.

Nee het waren niet al deze toptalenten, het was dat meisje uit Oudeschild dat vlak naast de u welbekende Marianne Vos over de streep kwam. Over het loodzware parcours werd ze derde en kwam ze vol in beeld met haar prachtige lach en frisse blik. Ik sprak haar een paar dagen ervoor in het Kruidvat en wenste haar heel veel succes. En wat zeg je: "Goed eten hoor." Ze lachte. Volgens mij zeggen alle moeders dat.

Maar dit vat vol energie heeft de kracht bij zich om te trappen daar waar het zwaar is en pijn doet. Weggezonken tot de assen, ploegen de banden omhoog en neemt ze de bochten als een coureur. Fiets op de nek en sjouwen door het parcours. Mentaal en fysiek is ze een voorbeeld. Dit meisje van de Bruinvis, deze vrouw, deze moeder: ze bracht de tranen in de ogen, ze ontroerde ons. We zijn trots op haar, geweldig, want ze is een beetje van ons allemaal….

Jozien