Kijkje achter de horizon vanuit nieuw Paal 9
Het vernieuwde strandpaviljoen Paal 9 biedt een bijzonder panorama op de omgeving. Niet alleen voor gasten, ook de keukenbrigade geniet volop van het uitzicht. En een prettige bijkomstigheid: de zon gaat nu net iets later onder.
Op twee meter boven het niveau van het oude paviljoen is de horizon een eind verder komen te liggen. Geen drie kilometer ver, maar een kilometer of zeven. "Schepen die voorheen achter de horizon lagen, zien we nu wel", vertelt strandexploitant René Jager. Door de hogere ligging moet ook het terugkerende ritueel om het paviljoen uit het opgestoven zand te graven verleden tijd zijn.
Wind, zand en zout geselden 35 jaar het oude, in 1984 geopende paviljoen."Het lekte aan alle kanten, het was gewoon op." Nieuwbouw maakte het mogelijk een paviljoen neer te zetten dat voldoet aan de eisen en wensen van deze tijd, voor de gasten en ook voor de medewerkers. Die missie is geslaagd. Modern en sfeervol. Meer licht en uitzicht, een belangrijke trekpleister voor een strandpaviljoen. Uitzicht op de zee en de omliggende duinen. Maar ook op de keuken. De koks kijken op hun beurt uit op de zee, maar aan de andere kant ook op Den Hoorn en omstreken. Uitzicht voor iedereen is ook de reden dat het paviljoen dieper en smaller is dan de voorganger.
Voor vaste gasten is de nieuwe indeling wellicht even wennen, de dragende constructiebalken ogen hetzelfde en het oude meubilair is gebleven. Ook de menukaart is vrijwel ongewijzigd. "We hebben een breed publiek, van strandwandelaars tot fietsers, mountainbikers en surfers. Veel vaste gasten, maar ook die eens per jaar komen. Vaak in dezelfde periode, ze verwachten de vertrouwde gerechten: sliptong, juttersmaal of saté, om er een paar te noemen. Gewoon lekker eten, maar geen culinaire hoogstandjes. Daarvoor gaan ze bijvoorbeeld wel naar Jef." Op de kaart wel vleesgerechten van de eigen Black Angus runderen, geweid in de Hanenplas.
Het paviljoen is met de maximaal toegestane oppervlakte van 400 vierhonderd meter iets groter dan het oude. "We hebben net zoveel stoelen, groter mocht niet. Best jammer, want daardoor moeten we 's zomers wel eens mensen teleurstellen." Maar dankzij een kelder van dezelfde omvang en een ruime verdieping, wel veel meer ruimte. Hard nodig ook, om alle benodigde voorzieningen een plekje te geven. De keuken is ruim en modern, en doordat nu elektrisch wordt gekookt in plaats van op gas, veel koeler. De warmte uit de keuken en die vrij komt uit de grote vries- en koelcellen stroomt via een warmteterugwinningssysteem gefilterd en wel naar het restaurant. Voor de resterende verwarming zorgt de nieuwe pelletkachel. Paal 9 is dus van het gas, maar voor alle benodigde elektriciteit kwam er wel een nieuw trafostation. En een stoppenkast waar je U tegen zegt. Op de verdieping de kantine, sanitaire voorzieningen voor de medewerkers, een kantoor, etc.
Er werken jaarrond zo'n veertig mensen, waarvan acht à negen vast. Onder wie oudgediende Ron Broersma. Hij liep al vanaf de opening van het oude paviljoen rond met het dienblad en houdt zich tegenwoordig vooral met onderhoud- en beheer bezig. In de keuken onder meer Sacha Grabowski en David Parlevliet, zoals er meer Texelaars werken. In hun nieuwe omgeving voelen ze zich als een vis in het water. Jager: "Het is de kunst iedereen de juiste plek te laten vinden. Als je een vaste baan hebt, kun je ook makkelijker een huis kopen. Alleen het werven van voldoende krachten in de voor- en najaarsperiode, als de groeiende grijze golf hier neerstrijkt, kan best lastig zijn."