Anders bekeken...
Honds behandeld....
Zo'n veertig jaar geleden zwom ik in een heerlijk zout schiermeer. Misschien weet u het ook nog, het warmde lekker op, een weldaad tot in de herfst. Deze week zochten de rammen van schapenboer Bakker van de Waddel ook een warme weldaad op. Ze waren in de nacht hun natuur gevolgd, op zoek naar ooien die aan de andere kant van de heuvel misschien op net iets groener gras graasden. Ze gingen met het inktblok voor op de borst op stap, hun neus achterna. Met wat speurwerk en collegiale tamtam, konden de mannetjes op vrijersvoeten worden achterhaald en zijn ze weer terug om op de warme wol het eigen vrouwvolk te dekken. De boer, Jan Willem, kan er nu om lachen, zijn vee, waarin hij heeft geïnvesteerd met al zijn knowhow, van vader op zoon, kapitaal en beleid, zal gelukkig weer voor de nodige lammetjes in de wei zorgen. Zijn zorgplicht voor zijn kudde woog zwaar, hij kan nu de slaap weer vatten... gelukkig.
Hoe anders in den lande, daar hoefde een minister geen schaapjes te tellen. Nee, met de zorgplicht werd een loopje genomen. Er werd binnen twee dagen een ziekenhuis ontruimd met 90.000 patiënten op de poli, met een drukke verlosafdeling, met heel veel knowhow overgedragen van specialisten, verpleegkundigen, noem maar op, met hart voor hun werk, voor de mens. Al staat het water hoog, tot aan de lippen, dan nog moet er ruimte zijn om met de zieke mens, om met het personeel een plan te bedenken om een nieuwe weg in te slaan. Deze man dacht: ik sluit mijn ogen, ik neem geen verantwoordelijkheid, het is mijn kudde niet.
De verzekering met miljoenen op de bank was dezelfde mening toegedaan. Waar zijn we in Nederland mee bezig? Zijn wij; de bevolking; mensen, minder dan de kudde? Dan de dieren waar de boer voor door het vuur gaat? Hoe gaan we om met de mens die zorg nodig heeft, die moet bevallen, laten we die zo in de kou staan? We kunnen toch op onze klompen aanvoelen dat die capaciteit niet over kan worden genomen door andere ziekenhuizen? Deze kunnen ook nauwelijks het hoofd boven water houden. Er wordt niet gekwispeld, een hondse behandeling, kapitaalvernietiging, anders kan ik het niet noemen. Specialisten hebben een voorstel gedaan tot redding, ik hoop dat de druk zo groot wordt dat minister Bruins gaat bonzen op de verzekeringsdeur, dat de ogen en de geldsluizen opengaan, en dat er zinnigheid komt, en de patiënten hun zorg en de werknemers hun taak weer kunnen hervatten, en straks weer rustig onder de wol kunnen.....
Jozien
Hij dacht: Het is mijn kudde niet