Texel 2010
'Never a dull moment' met Texel 2010. Het was mijn eerste gedachte toen ik het bericht las dat Joke van den Boomgaard haar raadzetel teruggeeft. Mijn tweede gedachte: waarom nou weer bij die partij? Texel 2010 bestaat pas tien jaar (begonnen in 2009 toen raadsleden Gerbrand Poster en Frank Kingma zich afscheidden van de VVD), maar heeft wel een historie opgebouwd.
Nico Waerts scheidde zich af als raadslid, Edo Kooiman moest voortijdig vertrekken als wethouder, Peter Dral werd als wethouderskandidaat ingewisseld voor Frank Kingma, Nico Erwich scheidde zich af als raadslid (maar bleef wel loyaal aan de coalitie), Henk Jonker vertrok na de verkiezingsnederlaag in maart en nu Joke van den Boomgaard. Er zijn partijen die langer nodig hebben voor een dergelijke 'staat van dienst' ...
Voor de krant uiteraard voer om over te schrijven, maar tegelijkertijd is het eigenlijk ook triest voor de partij. De mensen die erin zitten, zitten er niet om telkens gezellig ruzie te maken met de rest van de wereld, maar hebben over het algemeen ook gewoon de intentie om Texel een beetje mooier te maken. In de praktijk wil het Texel 2010 echter maar niet lukken om te ontsnappen aan conflicten en onmin. Jammer, want met name in 2010 vestigden veel Texelaars die hun hoop op Texel 2010. De partij kwam toen vanuit het niets met drie zetels in de gemeenteraad.
Opmerkelijk: Texel 2010 begon in onvrede en heeft altijd een hang naar 'tegen' gehouden, terwijl ze nota bene van 2010 tot 2018 in de coalitie zaten. Tijdens vergaderingen werd wel eens de grap gemaakt wie Texel 2010 zou gaan vertellen 'dat ze ook in de coalitie zaten' als de partij weer ergens tegen ten strijde trok. Het lijkt me allemaal geen makkelijk bestaan voor een partij...
Maar er is hoop. Joke van den Boomgaard vertrekt weliswaar al na een half jaar als raadslid, maar stelt wel een daad die waardering verdient. Niet op eigen houtje verder gaan als raadslid, maar netjes de zetel terug naar de partij. Hulde! Hopelijk is het de opmaat voor Texel 2010 naar betere tijden en een stabieler bestaan als politieke partij.
Jeroen van Hattum