Protest
Texelaars en protestacties, het was in het verleden een ijzersterke combinatie. Een mooi voorbeeld daarvan is het protest in op het Binnenhof in Den Haag in januari 1976. Zo'n 1.200 Texelaars trokken met de leus 'Geen gezeik, omhoog die dijk' en een flink aantal schapen naar de regering om aandacht te vragen voor een snellere verhoging van de dijken. Zij slaagden in hun opzet. Ook het recentere protest 'Wij laten TESO niet zinken' in mei 2008 om de TESO als enige veerdienst voor het eiland te behouden bleef niet onder de radar.
Het vechten van de Texelaars voor hun idealen lijkt echter wat afgenomen de laatste jaren. Protesten verschuiven zich richting Facebook. We willen best ons punt maken, maar we moeten er niet te veel voor hoeven te doen. Het moet wel te combineren zijn met werk, gezin, hobby's en andere zaken. En als er een keer tijd over is, is het ook wel eens lekker om gewoon op de bank te zitten. Treffend vond ik de situatie rondom Ceres. Iedereen schreeuwde moord en brand, maar toen puntje bij paaltje kwam, was Heerhugowaard wel erg ver. In plaats daarvan verzamelde een handjevol mensen zich bij het gemeentehuis om daar te roepen. Hartverwarmend, maar op een moment dat de gemeentelijke politiek er al lang niets meer over te zeggen had.
Een maand terug was een Texelse delegatie aanwezig om Texel te vertegenwoordigen toen bij de Provincie de bereikbaarheid van Texel werd besproken, een zeer belangrijk onderwerp voor Texel. Veel waren er niet meegekomen. Maandag wordt er weer een poging gedaan. De Jonge Bestuurders Texel gaan - samen met een groep die het doel steunt - naar Haarlem om zich hard te maken voor een toekomst waarin wel huizen mogen worden gebouwd (zie pagina 1). Als er een verkeerd besluit valt, zal het toch al nijpende woningprobleem op Texel alleen maar groter worden. Wacht de Texelaar langs de zijlijn af of strijden zij schouder aan schouder en is het maandag een drukte van jewelste in Haarlem? Succes is nooit gegarandeerd, maar als je niets doet, win je zeker niet.
Job Schepers