Anders bekeken...

Als ik de kippen voer en het water neerzet, neem ik de verse eieren in de lege bak mee terug. Een voor een pak ik ze voorzichtig uit het houten kistje met stro. De bovenste is warm, dat voelt heerlijk in de koude morgen, ik leg het zichtbaar bovenop: die ga ik straks verschalken, denk ik met genoegen. Mies loopt voor mijn voeten en Souwtje springt blij tegen me aan, en natuurlijk…. daar gaat het ei. Ik doe een duikpoging maar het ei valt in het gras. Verbaasd pak ik het op, het is nog heel! Soms heb je een doos kapot in het krat met boodschappen, alles struif, kun je wel huilen, maar deze is vast van goede makelij. Wonderwel..

Een blij ei….

Afgelopen zaterdag liepen we over de Haarlemmermarkt, gezellig bij onze vrienden, We waren de avond ervoor naar de Jopenkerk geweest. U denkt nu :"Daar heb je Jozien weer met haar zendingswerk". Maar nee, deze kerk is omgebouwd tot bierbrouwerij annex restaurant. Geweldige sfeer, ontspannen personeel, waaronder zoon Geert die pompoensoep en kruidige stoofpotten op de tafel tovert. Heerlijk….

Op de markt is het een drukte van belang, Bram koopt een rugzak vol verse broodjes, vis en eieren, een eitje ligt bovenop de doos. Ik trek vragend mijn wenkbrauw op en Bram begint te lachen. "Wacht, maar, grapje Jozien." Ik ken Bram al langer dan de marktdag, bijna mijn hele leven, hij heeft al heel veel grapjes uitgehaald. Het wordt met de jaren niet minder, misschien mogen we hem daarom wel zo graag. Want er zit ook een andere kant aan Bram. Aan Bram en Grada. Ze zijn verdrietig. Aan tafel vertellen ze over het verlies van hun tante. Tante Lena was naar Texel verhuisd voor een fijne oude dag. In de Gollards mocht ze nagenieten van een goed leven. Ze hield van leuke onverwachtse dingen, de natuur, de mensen om haar heen. Ze lieten geen gelegenheid onbenut om dat samen met haar te verwezenlijken. Bram laat een filmpje zien waarop ze in de 90 achterop de tandem heerlijk aan het fietsen zijn. Bram in zijn hemd in de zon voorop, en zij achter hem, trappend en lachend. Hij geeft haar een moment geluk en ze vieren het leven. Ze zwaait en straalt…

Mooi om te zien, en lief hoe ze samen met het gezin met dit afscheid omgaan. Als we bij de andere zoon komen na de markt, die in een eethuis aan de andere kant van de stad werkt, maakt hij een praatje, de doos eieren in zijn hand en plok, daar laat hij het ei vallen. Ik en meerderen met mij schrikken, een hoop struif verwacht ik in de grote drukte op de grond. Maar nee, het ei stuitert door de zaak, de jeugd duikt er achteraan, en zoonlief , niet gauw van zijn stuk gebracht lacht: "kon je het weer niet laten ouwe….."

Jozien

Kon je het weer niet laten ouwe….