Anders bekeken...
Als ik de kippen voer en het water neerzet, neem ik de verse eieren in de lege bak mee terug. Een voor een pak ik ze voorzichtig uit het houten ki
Een blij ei….
Afgelopen zaterdag liepen we over de Haarlemmermarkt, gezellig bij onze vrienden, We waren de avond ervoor naar de Jopenkerk gewee
Op de markt is het een drukte van belang, Bram koopt een rugzak vol verse broodjes, vis en eieren, een eitje ligt bovenop de doos. Ik trek vragend mijn wenkbrauw op en Bram begint te lachen. "Wacht, maar, grapje Jozien." Ik ken Bram al langer dan de marktdag, bijna mijn hele leven, hij heeft al heel veel grapjes uitgehaald. Het wordt met de jaren niet minder, misschien mogen we hem daarom wel zo graag. Want er zit ook een andere kant aan Bram. Aan Bram en Grada. Ze zijn verdrietig. Aan tafel vertellen ze over het verlies van hun tante. Tante Lena was naar Texel verhuisd voor een fijne oude dag. In de Gollards mocht ze nagenieten van een goed leven. Ze hield van leuke onverwachtse dingen, de natuur, de mensen om haar heen. Ze lieten geen gelegenheid onbenut om dat samen met haar te verwezenlijken. Bram laat een filmpje zien waarop ze in de 90 achterop de tandem heerlijk aan het fietsen zijn. Bram in zijn hemd in de zon voorop, en zij achter hem, trappend en lachend. Hij geeft haar een moment geluk en ze vieren het leven. Ze zwaait en
Mooi om te zien, en lief hoe ze samen met het gezin met dit afscheid omgaan. Als we bij de andere zoon komen na de markt, die in een eethuis aan de andere kant van de
Jozien
Kon je het weer niet laten ouwe….