Lopend vuurtje
Doelstelling… of de weg er naar toe
Motivatie is vaak een dingetje waar mensen tegen aan lopen als het gaat om beweging. Ik zeg bewust geen sporten, want als je dat aangeeft dan hoor ik vaak, sporten dat is niks voor mij. Ik ben helemaal niet sportief of: ik ga op mijn leeftijd er niet meer aan beginnen hoor. Bewegen, het komen van A naar B door middel van het gebruik van je eigen spierkracht is ook bewegen. Op de fiets naar De Koog gaan om op de koffie te gaan bij vrienden. Wandelend een rondje over de hoge berg om uiteindelijk uit te komen bij de dijk en een kijkje te nemen bij de werkzaamheden daar. Nordic Walking, ja inderdaad met die stokken, door het bos heen bij het Turfveld. Wandelen met een vriendin die door een moeilijke tijd gaat omdat haar man ernstig ziek is en het gesprek goed kan gebruiken. Een rondje met de hond over de camping waar de tenten en caravans zijn verdwenen en je kunt genieten van wind en het ruisen van de zee.
Met sporten leg ik mijzelf altijd een doel op. De Halve van Texel, de Texeltrail; een marathon in het najaar; iets waar ik mijzelf naar toe laat werken. Zodat ik elke week wel een paar keer moet lopen om te komen tot dat doel. Dat heb ik toch nodig. Mijzelf van de bank af tillen en kijken hoe ik mijn grens kan verleggen. Qua afstand, tijd, snelheid, wat dan ook. En als het dan lukt om sneller, verder of langer te lopen dan ben ik trots. Dan geniet ik.
Maar ik geniet ook onderweg. Van het onderweg zijn, van de wind door mijn haar, van de geur van het bos, het ruisen van de zee, de ondergaande zon. De kleuren die de natuur ons te bieden heeft. Van het onderweg mogen zijn. Dat we op zo'n mooi en uniek eiland wonen. Dat we elke dag de deur uit kunnen gaan en elke vorm van landschap kunnen aanschouwen. Natuurlijk hebben we hier niet het hooggebergte als in Zwitserland, maar op de Hogeberg waan je je toch een beetje in Engeland. De Dennen geven het gevoel van het Zwarte Woud, langs het strand lijkt het soms wel de Côte d'Azur, en dat allemaal op een eiland van vijfentwintig bij dertien kilometer. Ik geniet van het onderweg zijn, zodra ik mijn deur uitstap geniet ik. En dat kan ook zonder doel zijn, gewoon van onze mooie achtertuin, ons mooie eiland Texel.
Ga naar buiten en geniet, beweeg jezelf over ons mooie eiland en kijk, luister, voel en ervaar de weg… waar naar toe? Geen idee, geniet van het onderweg zijn.
Robert Bakker