Achter de schermen
Drie tovenaars
Er waren eens drie tovenaars die hun weg naar Texel vonden. Ze hadden alle drie een geweldig truc, maar ze zochten nog een geschikte plek om hun trucs uit te proberen. Je wordt immers niet van de ene op de andere dag een tovenaar. "Kom maar hier", zei Texel. "Wij zijn een proeftuin, dus laat hier maar eens zien wat je allemaal kan." De eerste tovenaar kende een leuke truc met een bus. Hij prevelde een paar woorden en opeens was daar een hele buslijn verdwenen. Terug toveren lukte alleen niet zo goed, maar de tovenaar had nog wel een tweede truc en hij schudde een aantal kleine busjes uit zijn hoge hoed. "Hier kun je ook heel goed mee rijden", zei de tovenaar.
De tweede tovenaar stapte naar voren en zei dat hij een grotere truc kende. Hij riep een paar woorden, waarna het knetterde in de lucht. Vanuit het niets viel opeens overal op Texel de openbare verlichting uit. "Kijk, dat is pas een truc", zei de tweede tovenaar trots. "Dat doen jullie mij niet na." Maar de tweede tovenaar deed helaas ook zichzelf niet na: het licht was uit en bleef uit. Een beetje zenuwachtig riep de tovenaar wat woorden en op verschillende plekken op de weg verschenen allemaal kleine lampjes. "Niet helemaal hetzelfde zoals het was", zei de tovenaar, "maar het is verlichting."
De derde tovenaar zwaaide met zijn cape en stapte vol bravoure naar voren. Nu was het zijn beurt. Hij gebaarde vanaf de dijk met zijn armen over de zee. Er volgde een luide donder en opeens lag er overal zand tegen de dijk. Zover als je kijken kon. "Dit is pas een truc", zei hij tegen de twee andere tovenaars. Maar ook de derde tovenaar had pech: het lukte niet meer om het zand weg te toveren en hij zag al een klein scheurtje in de dijk ontstaan.
Een belangstellende Texelaar die de tovenaars bezig zag, kwam eens voorzichtig vragen of het allemaal wel goed ging. Hij had zo zijn bedenkingen. De drie tovenaars vormden ogenblikkelijk één front. "Wij kennen nóg een truc", riepen ze in koor. Driestemmig klonken er een paar onverstaanbare woorden, een grote flits en in een oogwenk waren alle drie de tovenaars verdwenen. Snel terug naar de vastewal. De belangstellende Texelaar stond erbij en keek ernaar. Prima dat ze even langs waren geweest, maar de belangstellende Texelaar had nog wel een vraag; zouden ze hun trucs ook nog een keer komen ophalen… :-)
Jeroen van Hattum