"We moeten niet denken dat iedereen maar hier wil werken"
Dennis Vonk, bij velen bekend van zijn glazenwasserij en schoonmaakbedrijf, zijn prachtige oude foto's op Facebook en natuurlijk van de tennisbaan. Een man met een duidelijke mening die de discussie niet uit de weg gaat. "Als men maar beleefd blijft tegen elkaar". Dennis Vonk is een mooi voorbeeld van 'ruwe bolster, blanke pit'. Hoog tijd om een praatje te maken met de 52-jarige inwoner van De Cocksdorp.
Op zijn vijfde kwam hij op het eiland wonen. Tussendoor is hij nog van het eiland af geweest, maar inmiddels is hij alweer 25 jaar terug op Texel. In zijn periodes bleek de Cocksdorper een veelzijdig persoon wat werk betreft. "Ik heb altijd gewerkt. Zo ben ik ook opgevoed. School en ik waren geen goede combinatie. 'werken met je reet' was dan het devies vanuit thuis. Ik heb samen met mijn broer een viswinkel in De Koog gehad, waar nu Geen Idee zit. Ik lust zelf helemaal geen vis. Het was best leuk, maar mensen vonden altijd dat 'het toch niet zo was als de visboer thuis'. Daar kon ik slecht tegen. Ik lust zelf geen vis, dus als mensen mij vroegen wat ik van de vis vond, antwoordde ik eerlijk dat ik geen idee had. Op een gegeven moment hadden we twee toeristen en die bestelden kibbeling. Had mijn broer al een hekel aan, want dat zuigt het vet op. Zegt die vrouw dat het prima was, maar dat het bij de visboer thuis beter was. Schoot mijn broer in het verkeerde keelgat. Hij grist het broodje uit haar handen, gooit het in de prullenbak en stuurt haar de winkel uit. "En de volgende keer dat u naar het eiland komt, neemt u uw eigen vis maar mee!" Dat was het moment dat ik wist dat we wat anders moesten gaan doen."
Je zou bijna een stripboek van de anekdotes van Dennis kunnen maken onder de titel 'De avonturen van Dennis Vonk'. Velen kennen hem bijvoorbeeld van zijn kipkar in De Koog. "Die kipverkoop was een prachtige tijd. Ik stond naast de kerk. Iedereen kwam kip halen. Maar er kwamen klachten vanuit de kerk, de kerk begon naar kip te stinken. Dus toen in overleg met de gemeente naar de overkant van het plein verhuisd. Stond toen nog een huisje, het was heel anders dan nu. Ik had een vergunning om overdag te verkopen. Maar de kip die ik niet verkocht, haalde ik helemaal van het bot af en gooide ik in een grote pan satésaus. De broodjes kipsaté gingen als warme broodjes over de toonbank. En je snapt het al, tot in de late uurtjes. Soms was de kip op, maar ik moest toch wat verkopen. Gooide ik extra sambal door de saté. Nooit iemand gehoord dat er geen kip in zat."
Na een conflict met de gemeente besloot hij te stoppen met de kipverkoop. Stilzitten lukt Dennis niet en zo ging hij aan het werk bij het glazenwassersbedrijf van Ko Vinke, het begin van zijn schoonmaakcarrière was geboren. "Het was een prima baan. Ik moest onder meer de ramen van het gemeentehuis wassen. Ik zei: 'ik doe niet het raam van de burgemeester.' (Geldorp-Pantekoek, naar aanleiding van het conflict rond de kipkraam. red.) Antwoordde Ko: 'dan doe je die toch niet?' Het raam van de burgemeester heb ik dan ook nooit gewassen. Was principedingetje. Heb overigens helemaal niets tegen haar als mens hoor. Maar goed, tijdje bij Ko gewerkt tot ik een tijd uit de roulatie was met een blessure. Toen ik terugkwam had hij ook een ander in dienst en eigenlijk net geen werk voor twee. Toen ben ik voor mijzelf begonnen."
Dennis en zijn vrouw Esther begonnen met alleen glazenwassen, maar de diensten werden al snel uitgebreid. "Dat is langzaam maar zeker gegroeid. Ik merk dat het steeds lastiger wordt om goed personeel te vinden. Ik zie dat ook niet meer goedkomen. Ik ben nou als bedrijf iets kleiner dan ik ooit geweest ben, omdat ik niet meer personeel kan krijgen. Soms krijg je mensen via het uitzendbureau die helemaal niets willen. Ze kunnen het misschien wel, maar ze willen gewoon niet." Een somber beeld. "Ik zie niet snel hoe ze dat gaan oplossen. Mijn dochter werkt in Julianadorp, geloof me, daar is het nog veel drukker aan het strand. Mijn dochter woont daar ook en ze is niet de enige. Er wonen daar veel meer Texelaars. Daar zijn de woningen wel betaalbaar en ook het salaris is prima. Hier wordt vaak puur betaald wat de cao voorschrijft. Je mag ook best meer betalen he!? Bovendien gaan mensen die eerder wel op Texel wilden werken daar naar toe. Zitten ze niet met de extra reistijd door de boot. We moeten niet denken dat iedereen maar hier wil werken."
Nooit iemand gehoord dat er geen kip in zat
Lees het volledige interview vanaf zaterdagmiddag op www.top-texel.nl.