Jan Gijs Zoetelief: "Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd"
Markant, vrolijk, met het hart op de tong, maar ook met een klein hartje. Niet te beroerd om een handje te helpen. Zijn neven Henk en Marco op de boerderij konden altijd op "Ome Jan Gijs" rekenen en als vrijwilliger dook hij op bij menig evenement.
Jan Gijs Zoetelief was boerenzoon. De familie begon op Vredelust en boerde nadien op De Arend in Waalenburg. Oorspronkelijk stond deze boerderij aan de Ruigendijk, maar werd met de ruilverkaveling herbouwd aan de Westerboersweg. Jan, de oudste zoon in het gezin, boerde er samen met zijn jongere broer Jo. Ze hadden elk een eigen kijk op de bedrijfsvoering. Toen die verder uiteenweek en Jo overwoog er uit te stappen, zei Jan Gijs. "Niet jij, maar ík ga wat anders doen." Hij voegde de daad bij het woord, een week later was het geregeld en stapte Jan Gijs uit het bedrijf. Maar de onderlinge band bleef sterk. Jo: "Als ik voor een belangrijk besluit stond, dan besprak ik dat eerst met Jan." Die nam een hoveniersbedrijf over en legde zich toe op tuinaanleg- en onderhoud. Ook met een eigen kijk en een eigen aanpak op het werk. Zo verraste hij klanten wel eens met het omzagen van een boom of een andere ingreep in de tuin. Daarnaast werkte hij als melkmonsteraar.
Na verloop van tijd deed hij zijn hoveniersbedrijf over aan Tatenhove BV, het bedrijf waar hij in dienst trad. Maar nu en dan maaide hij in zijn vrije tijd nog wel eens een stukje gras. Twintig jaar hield hij de moestuin bij van Annette van Ruitenburg.
Saai was het nooit met Jan Gijs in de buurt. Hij zat vol grappen en grollen. In zijn spontaniteit maakte hij nog wel eens opmerkingen die omstanders deden fronsen. Maar hij kwam er mee weg. Zelfs toen hij met de Solexclub in het hoofdkwartier van de Hells Angels te gast was.
Als vrijwilliger was hij op veel fronten actief. Bij Cultuurhistorisch Museum Texel en bij menvereniging tussen Wad en Duin, zoals bij het ringsteken. Als post actief bij de Wielervereniging, SuperSunday en tal van andere activiteiten. Jarenlang ook verkeersregelaar op drukke dagen bij de veerhaven.
Ook zijn neven Marco en Henk konden altijd een beroep op hem doen. Marco: "Als ik hem belde voor een klusje, dan was hij er tien minuten later." Voor dag en dauw stond hij op om verse broodjes bij de Jumbo te halen, die hij bezorgde op boerencampings, zoals bij Henk en Daniëlle.
Keelkanker bezorgde hem een hese stem, maar zijn humor hield hij tot het eind. "Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd", zei hij op zijn sterfbed. Hij overleed zondag 5 augustus op 76-jarige leeftijd.