Herinvoer van de kooprijsgrens is een gecompliceerd vraagstuk
Het college onderzoekt of de eerder afgeschafte huisvestingsverordening weer moet worden ingevoerd.
Waddeneilanden mogen hiermee ingrijpen in de verdeling van woonruimte. Alleen wie economisch of maatschappelijk gebonden is krijgt een huisvestingsvergunning. En mag woningen onder een vastgesteld bedrag huren of kopen. Op Terschelling staat de koopprijsgrens op €393.000,-, de huurprijs op €710,68. Ameland en Vlieland op €300.000,-. Buitenstaanders mogen alleen boven deze prijs kopen. Texel had in het verleden ook een koopprijsgrens. Deze was onderhevig aan discussie en de hoogte varieerde. Vooral met de markt. Bij schaarste steeg deze grens, bij een ruim aanbod weer omlaag. Begin jaren negentig naar 172.000,- gulden. Daarna stapsgewijs omhoog. In 2001 verhoogd van 450.000- naar 600.000 gulden (€272.000,-). De vraag is of het veel hielp, want de huizenprijs steeg dusdanig snel dat menig huis boven de grens werd aangeboden. Jonge Texelaars die voor studie naar de overkant verhuisden waren de dupe. Ze verloren volgens de gemeente hun binding met het eiland en kwamen bij terugkeer niet meer in aanmerking voor een huisvestingsvergunning. Dit probleem, de crisis in de huizenmarkt, terugloop van de wachtlijst bij bepaalde categorieën woningzoekenden, demografische ontwikkelingen en het willen terugdringen van regels waren redenen voor de raad om in 2011 de huisvestingsvergunning voor een proef van een jaar af te schaffen. Sindsdien doet Texel het zonder, maar door de huidige krapte op de woningmarkt gaan er nu weer stemmen op tot herinvoering.