Corrie en Wim al 65 jaar samen gelukkig
Ze ontmoetten elkaar tijdens een vliegshow op Vlijt. Corrie en Wim Witte. Zij van hervormde huize, hij katholiek. En nog chauffeur ook. "Niet best", vond haar familie. "Alles tussen de wielen, dat stinkt." Maar het kwam goed en is nog steeds goed.
19 jaar was zij, toen ze trouwde, hij 24. Corrie, nu 84, en Wim, nu 89, kunnen er smakelijk over vertellen. Goed van geest en lichaam, zelfstandig. Al moet zij hem wel eens een "schop onder de kont geven" voor het dagelijkse avondwandelingetje. "Maar daar heeft ze groot gelijk in, want ik heb het nodig", vertelt hij lachend.
Corrie komt uit een hervormd gezin uit Eierland. In een tijd waarin de tegenstelingen tussen de geloven veel scherper waren dan nu, hadden haar ouders het niet op de katholieken. En laat zij nu uitgerekend met een "roomse" jongen thuis komen.
Ook een tijd waarin rangen en standen op het platteland breed werden uitgemeten. "Mijn vader was landarbeider. Met name op de school lieten ze je het verschil voelen. Boeren voelden zich heel wat meer. Toen we tijdens de Russenoorlog een schuilplaats zochten, werden we met z'n zevenen bij elkaar gezet in een kamertje." Apart van de boerenfamilie... "Mijn vader begon met een geit, later had hij vijf koeien."
Wim: "Ik zat op de Jozefschool. Daar merkte je niets van die verschillen." Bij hun ontmoeting op die feestelijke dag op het vliegveld, sloeg de vonk over. "Maar vooral mijn moeder had er een probleem mee dat ik met een katholiek omging." Wim: "Op een gegeven moment moest er iets gebeuren. Ik ben op haar vader afgestapt en vroeg om haar hand. 'Weet je wat', zei hij, 'Je krijgt d'r helemaal'." Wim vertelt het met een knipoog, maar feit was wel dat het jonge stel mocht trouwen.
Hij werkte als vrachtwagenchauffeur, maar reed ook op de taxi en was een periode buschauffeur. Hij herinnert zich hoe hem gevraagd werd een pakket met vlees af te leveren bij een huis bij De Cocksdorp. "Iemand zou me opwachten, maar ter plaatse was er niemand. Toen heb ik het vlees maar onder een omgekeerde emmer op een waterput gelegd. Toen ik vertrok zag ik een hond aan komen lopen. Ik weet niet of die mensen ooit dat pakket vlees hebben gevonden."
"Ik had meerdere baantjes. Aan het eind van de week dan gooide ik thuis mijn loonzakje met mijn pet naar binnen. Als het niet genoeg was, dan gooide Corrie mijn pet weer naar buiten en moest ik weer aan het werk." De glimlach verraadt dat Wim weer een geintje maakt.
Het werk in het vrachtvervoer was zwaar. "Veel sjouwwerk, het kostte me mijn rug. Ik kwam bij De Bolder en daar heb ik een cursus boekhouden gevolgd. Zo heb ik 19 jaar bij de administratie van De Bolder gewerkt. Maar veel liever was ik eigenlijk buiten aan de gang."
Corrie was geen stilzitter. "Ik werkte jarenlang als schoonmaakster bij Vinke en heb veel vrijwilligerswerk gedaan, Bij de Zonnebloem en in huize Irene. Daar zaten de mensen zonder geld. Toen dat samenging met de Gollards, waar de rijken zaten, gaf dat veel wrijving. Oudere mensen kunnen best hard tegen elkaar zijn."
Samen nog altijd een gelukkig stel, op de bovenste etage naast De Buureton genietend van hun uitzicht. "We gaan voor de 70 jaar!"