Achter de schermen
Ceres
Het was een feestje, maar woensdagmiddag hing bij de officiële start van de zandige dijkversterking van de PH-dijk ook 'Ceres' weer boven de markt. Het werd niet al te hard uitgesproken, maar het was er wel. Van welke kant je het ook bekijkt: het verdwijnen van Ceres voor de zandige waterkering en het nieuwe stuk natuur langs de dijk is en blijft een gevoeligheid die niet zomaar weg is.
Dat gaf een tweeslachtig gevoel, want intussen wordt er fors geïnvesteerd in de dijkversterking en er wordt een nieuwe stukje Texel aangelegd. Het zou - binnen de huidige omstandigheden - echter mooi zijn als er straks op dat 'nieuwe stukje Texel' ruimte ontstaat waar je weer onbekommerd kunt wandelen en op het water kunt vertoeven zoals bij Ceres altijd het geval is geweest.
Daarmee wordt tegemoet gekomen aan een hoop Texelaars die zich echt niet kunnen verenigen met het verdwijnen van Ceres. Het kan ook nog in het voordeel uitpakken voor 'partijen van de overkant' die op Texel actief zijn. Je proeft immers sinds Ceres op het eiland sterker de sfeer dat organisaties van de overkant bij voorbaat al verdacht zijn, ongeacht wat ze op Texel van plan zijn. Dat is een vorm van wantrouwen waar uiteindelijk niemand wat aan heeft.
Wat dat betreft is het een wijze les van Ceres, hoe belangrijk het is om simpelweg bijtijds te vertellen wat je van plan bent, zonder bepaalde onderdelen even fluisterend uit te spreken. Protest komt er toch wel, dus dat kun je het beste maar meteen hebben. Dat is een open deur, maar dat de praktijk weerbarstig is, kan worden opgemaakt uit de omzichtigheid die burgemeester Uitdehaag al een jaar in acht neemt om een stukje van het nieuwe gebied toegankelijk te krijgen voor Texelaars. Ik vermoed dat nog niet overal wordt aangevoeld waar Ceres symbool voor is gaan staan.
Daarom in mijn bewoordingen een kleine bijdrage: Ceres staat niet symbool voor een stel zeurende eilanders die per se hun zin moeten hebben. Het staat wel symbool voor de verbondenheid die hier gevoeld wordt met de omgeving en de schrik dat er zomaar een forse ingreep wordt toegepast. Als je met dergelijke gevoelens zorgvuldig omgaat, kun je een eind komen op Texel. Zo niet, dan kan een inschatting zoals nu met Ceres is gemaakt je ellenlang blijven achtervolgen...
Jeroen van Hattum