Kunst is een mooi onderwerp, mooie schilderijen, beroemde kunstenaars, iedere straat heeft een thema gevonden in de kunst in ons dorp. Mondriaan met zijn heldere primaire kleuren, kunst en vliegwerk, jutterskunst: u kunt het zo gek niet bedenken of het is er.
De jeugdige dames in onze straat kozen voor Gaudi. Mooi, vorig jaar waren wij toevallig in Barcelona. We keken onze ogen uit. De Sagrada familia is een schitterend voorbeeld van Gaudi en zijn kunnen, en ik begrijp nu waarom de basiliek nog steeds niet af is. Mozaïeken is prachtig, maar kost naast je afgeschuurde vingertoppen, zeeën van tijd. Wij wilden graag van oude overgebleven tegels, de afbeeldingen en mozaïeken maken, maar ze zijn allemaal ongelijk dus, dan komen er wel wat moeilijkheden om de hoek.
De uitdaging om het evengoed iets te laten lijken is des te groter. Ik koos voor een paar zwanen, als je van Oudeschild naar Oosterend fietst zie je ze bezig in het water met hun inmiddels groeiende kroost, een mooi gezicht. Het is ook het symbool dat in veel Lutherse kerken te vinden is.
Toen buurvrouw Rie overleed, stond er een prachtige gekleurde afbeelding van de zwaan op de liturgie. Ik ben nogal bewaarderig en zocht hem op. Buurvrouw Rie was zoals buurman Cor het zo mooi kan zeggen: "de eerste allochtoon in Oosterend". Er werd gevist in Breskens en Rie en haar tweelingzus kregen kennis, werden verliefd op een Tesselse jongen. Ze kregen een gezin, gingen hier ter kerke, maar het Lutherse geloof bleef veel voor hen betekenen.
Ook in mindere tijden, waarin ziekte een mens soms kan treffen kan geloof een steun zijn. Buurvrouw werd ziek, kreeg MS en werd beperkt in haar beweging, haar zijn. Ze had een geweldige mantelzorger, haar man, en ze bleef gelukkig nog veel van haar omgeving genieten.
Ze nam nog zoveel mogelijk deel aan het leven en had interesse in haar medemens. Ik heb nooit een klacht van haar gehoord. Ze zat bij ons achter in de tuin aan een bakkie in de rolstoel en gooide met een balletje van de hond en kon zo een hele tijd doorgaan. Toch moet zij moeite hebben gehad met het inleveren van haar daadkracht.
Dat hebben wij al als we alleen maar ouder worden, laat staan als de raderen van ons lichaam haperen. Het is dan de kunst om met die oneffenheden om te gaan. Om het vieren van het leven nog vol te houden. In de zorg kom je vele patiënten tegen die ondanks de chemo, ondanks hun CVA, ondanks de ALS, zich blijven inzetten voor elke dag die zij krijgen. Er is dankbaarheid, een soort tevredenheid, die ze als een mozaïek inpassen in het bestaan. De kunst om het leven te vieren is misschien wel de allergrootste kunst. Levenskunst. En buurvrouw Rie is toch een beetje bij ons tijdens deze Oosterend Present…