De krant kopt vandaag "Professor Pieter van Vollenhoven gaat met omroep Max de natuur in." De voormalige veiligheidsexpert en pianist is schijnbaar ook zeer bedreven in fotograferen en heeft Texel uitgekozen als locatie. Ons eiland is in trek voor de kijkbuis, al weken is er een ploeg van de VARA aan het filmen in ons dorp, voor het programma "typisch Oosterend". Deze week stapten er twee man op de kotter om het vissersleven van dichtbij te ervaren. "Niet zeeziek gelukkig", mailt manlief over de opstappers.
Mensen die oprechte interesse hebben mengen zich snel tussen een nieuw en ander leefklimaat. De belangstelling van de ploeg en de empathie is verbazend groot. Het is leuk om mee te maken en ik denk dat de professor bij zijn Max programma dat ook zeker zo ervaart. De natuur op zes plaatsen in Nederland heeft zijn belangstelling. Mijn belangstelling gaat door de weeks vooral naar mijn eigen stukje natuur wat me zorgen baart, mijn tuin. Ik zie het grasveld geel worden en mooie hortensia's verschrompelen. In de groentetuin heb ik nog een regenton en daar maak ik dankbaar gebruik van voor de andijvie- en boerenkoolplantjes. Gelukkig, ze doorstaan de woestijnomstandigheden en ik puf wat uit onder de bomen na het schoffelen. Als ik omhoog kijk, ontwaar ik zeeën van pruimen, ze zijn nog groen maar tekenen zich ondanks de droogte af als balletjes tegen de blauwe hemel. Blij verraststa ik op, het is een nieuw geplaatste boom, dit had ik niet verwacht en ik mail naar zee waarop manlief antwoordt: "lekker, ik hou wel van een pruimpje…."
Blij ga ik mijn tas pakken, we gaan het weekend naar Soest, op bezoek op Soestdijk, het voormalig paleis van onze vroegere koningin Juliana. We hebben kaartjes voor de popgroep Sting en kunnen vooraf het paleis bezichtigen. Als we op de tribune zitten en in afwachting zijn van "Sting" zie ik beneden ineens een stoet met beveiligers, ik geef manlief een duwtje en maak een grapje: "Blauw Bloed". Maar wat schetst onze verbazing, daar komen Maxima en Willem Alexander de tribune op, ze gaan vlakbij mijn zwager en schoonzus zitten. Een verheugd gevoel trekt door de gelederen, de Koning en Koningin in ons midden. Ze hebben plezier en zingen mee.
Dat kan in Nederland en daar kunnen we trots op zijn. Toegankelijkheid en openheid, interesse en ruimte voor elkaar, het is mooi om dat te ervaren. Niet het hele paleis was trouwens toegankelijk, manlief vroeg naar de slaapkamer van Bennie, maar de suppoost zei droogjes dat Sting die vandaag als kleedkamer gebruikte. Interesse gaat soms over in nieuwsgierigheid, als straks Pieter op het strandslag in een romantisch strandhuisje van de verleidelijke vruchten proeft, hebben wij daar niets mee nodig, een professor houdt ook wel van een pruimpje toch…?