@txl
Afscheid
Afgelopen donderdag was de diploma-uitreiking. Jarenlang heb je als scholier ernaartoe gewerkt dat je op die avond het podium op mag om je diploma in ontvangst te nemen. Op de avond worden door diverse leerlingen (muzikale) optredens gegeven, onderteken je je diploma en wordt er door de rector een speech gegeven. Daarnaast is het een gewoonte dat de leerlingenraad haar vertrekkende leden bedankt. Nu wil het toeval dat ik ook een vertrekkend leerlingenraad-lid ben. Samen met Elias Marseille, bij velen bekend, ben ik een aantal jaar voorzitter geweest. In die tijd heb ik een hoop geleerd. Van het leiden van vergaderingen tot de omgang met de media, alles kwam aan bod. Overigens gingen beide dingen niet altijd perfect, maar dat is een ander verhaal. Ik zou zeker iedereen aanraden om bij de leerlingenraad te gaan.
Elias gaf op de avond van de diploma-uitreiking een speech, hierin vertelde hij dat hij aan enkele studenten heeft gevraagd wat ze het meest missen nu ze van Texel af zijn. Er werden dingen genoemd als het altijd weten waar je bent en waar je naartoe moet, en dingen zoals dat het fijn is dat je bijna iedereen van gezicht kent. Ik denk dat ik mij wel bij deze punten kan aansluiten, maar het punt wat Elias hierna noemde raakte mij echt: het missen van dagelijks contact met vrienden. Na jarenlang elkaar tegenkomen op de fiets richting school zit ik straks in de trein als Elias weer richting de OSG fietst. En daar kijk ik best tegenop. Ik denk dat het goed is om erbij stil te staan.
Gelukkig ga ik studeren in een tijd waar iedereen rondloopt met smartphone, zodat contact houden met het thuisfront geen uitdaging is. Ik moet lachen om de verhalen van ouders dat ze met een paar dubbeltjes richting een telefooncel moesten om te bellen. Voor mij tegenwoordig ondenkbaar. Ja, ik ga mijn vrienden hier missen, maar van mijn kant hoeven ze absoluut geen radiostilte te verwachten.
Jeffrey Eelman