Het is donderdagmorgen 9.00 uur, ik zit in het kantoor en zie de lucht donker worden. Ik loop verheugd naar buiten en voel wat regendruppels, heerlijk, het water op mijn blote armen… Deze week hadden wij de tuinclub Egelantier uit Noord Holland op bezoek. Ik zei: "Dames, jullie mogen niet van het eiland voordat jullie de regendans hebben uitgevoerd!" Het was een grapje, ze konden erom lachen, maar de ernst van de zaak is wel duidelijk.
Op het nieuws, op de radio, de boeren laten van zich horen. Het is desastreus, zo weinig regenval, zo weinig water, zoveel uitdrogende noordoostenwind en zoveel zon. Wij hebben een regenput met een pomp, maar die is ook bijna leeg, het grasveld geel, wat moeten de boeren van bollen, aardappelen, bieten of maïs als het water niet snel valt? De anders vrolijke voetballende mannen, landbouwers De Lugt en Van der Star laten nu alarmerende berichten horen in de media, het is een ernstige situatie op ons eiland…. Er mag niet gesproeid worden en slootwater mag niet worden benut, terwijl er wel door het hoogheemraadschap slootwater gepompt is voor de dijkwerkzaamheden. Het frustreert als je op je land loopt en je ziet de planten verslappen en verkommeren.
Hoe anders is het in Thailand, een voetbalteam ging even schuilen voor de regen, zette hun fiets voor de grot omdat het regenwater als een moesson naar beneden kwam. En inderdaad, in het ondergrondse doolhof van 10 kilometer vonden ze een schuilplaats, maar het water staat nu zo hoog dat zelfs professionele duikers moeite hadden om de voetballers te vinden. Na 9 dagen werden de jongens veilig aangetroffen, maar de reddingsoperatie zal nog wel wat voeten in het water hebben, want de grotten zijn tot boven volgelopen. Het kan maanden duren voordat het water zakt. Voordat het regenseizoen voorbij is. Ouders staan voor de grotten te wachten en zijn angstig voor een goede afloop.
De tsunami van 2004 die in Thailand 5395 slachtoffers en 8432 gewonden maakte, staat hun nog helder op het netvlies. Vele families werden getroffen door een van de grootste natuurrampen ooit, een zeebeving met in totaal 230.000 doden. Op Texel hebben we 13.576 inwoners. Dus het is ongeveer 17 keer de totale Texelse bevolking. Niet te bevatten. Wij hadden in de watersnoodramp zes sterfgevallen, op de gedenksteen staat : "Door stormvloed overmand, bij de bescherming van het land." Toch vraag ik me nu in alle ernst af als ik de dijk dagelijks oploop om te gaan zwemmen in ons eigen zeewater; zijn wij niet doorgeschoten in onze prioriteit van de dijkverhoging. Natuurlijk moet er voldoende veiligheid zijn, maar het plan om water op te slaan in de diepte van ons eiland moet ook zeker doorgang hebben. Er moet een evenwicht komen tussen water en mensheid, zodat we allemaal het hoofd boven water kunnen houden…